ପନିପରିବା ଚାଷ (ମୂଳାଧାର ଓ କନ୍ଦ ଜାତୀୟ ପରିବା)

ପିଆଜ

ପିଆଜ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଧାନ ପନିପରିବା। ଏହାର ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ମୂଳରୁ ମୋଟା ହୋଇ ଫୁଲି ଉଠେ ଓ ଏହାକୁ ପିଆଜ ରୂପରେ ଆମେ ଖାଉ । ପିଆଜ ଗଛ ବଢିବା ପରେ ଶଣ୍ଢା ବାହାରି ଆଗରେ ଫୁଲ ଧରିଥାଏ । ଏହି ଶଣ୍ଢାଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ପରିବା ରୂପେ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଥାଏ। ପିଆଜ ଶ୍ରେଣୀରେ ଲିକ, ଚାଇଭ, ଶାଲାଟ ଇତ୍ୟାଦି ଫସଲ ପରିବା ରୂପେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ।

ପ୍ରକାର – ପିଆଜ ଗୁଡ଼ିକ ଦୁଇ ଶ୍ରେଣୀରେ ବିଭକ୍ତ କରାଯାଇପାରେ ।

• ଓଲିପିଆଜ -ଏଥିରେ ଧଳା, ଲାଲ ଓ ହଳଦିଆ ରଙ୍ଗର ପିଆଜ ଦେଖିବାକୁ ମିଳେ । (ହ୍ଵାଇଟ ଗ୍ଲୋବ , ସ୍ପିଟସ୍ପାନିସ , ସାଉତପୋର୍ଟ, ରେଡ ଗ୍ଲୋବ, ୟେଲୋ ଗ୍ଲୋବ ଇବେଞ୍ଜର ଇତ୍ୟାଦି ଚାଷ କରାଯାଏ )
• ଛାତି, କହରୀ ବା ନାଲି ପିଆଜ – ଏଥିରେ ପିଆଜଗୁଡ଼ିକ ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ହୋଇ ବଢିଥାଏ । ଏହାଛଡା ନାନା ପ୍ରକାରର ପିଆଜ ଚାଷ କରାଯାଉଛି । ସେଗୁଡିକ ହେଲା ପୁସାରତ୍ନର ରେଡ ଗ୍ଲୋବ, ହ୍ଵାଇଟ ଗ୍ଲୋବ, ୟେଲୋ ଗ୍ଲୋବ ପାଟନାରେଡ, ଲର୍ଜରେଡ, ନାସିକ ରେଡ, ବେଲାରି ରେଡ, ଧୂଳିଆ କାଦୁଅ, ହ୍ଵାଇଟ ପୋଚ୍ୟୁଗଲ, ନିଲଭର ସ୍ମାନ, ଅଷ୍ଟ୍ରେଲିଅନ ବ୍ରାଉନ, ରେଡଇଟାଲିଏନ, ଇତ୍ୟାଦି ।

ଖାଦ୍ୟ ମୂଲ୍ୟ

ବଂଶବୃଦ୍ଧି

ଉଲିଜାତୀୟ ପିଆଜର ମଞ୍ଜିଦ୍ଵାରା ବଂଶ ବିସ୍ତାର କରାଯାଏ ; କିନ୍ତୁ ରମ୍ଭା ଆଦି ଦେଶୀପିଆଜ ଗୁଡିକର କୋଳ ଲଗାଯାଏ । ପିଆଜ ଫସଲ ଜୁନ ରୁ ଅକ୍ଟୋବର , ଅକ୍ଟୋବରରୁ ଜାନୁଆରୀ ଓ ଜାନୁଆରୀରୁ ଜୁନ ଏପରି ଏପରି ଋତୁରେ ଚାଷ କରାଯାଇପାରେ । ଉଲି ପିଆଜ କିନ୍ତୁ ରବି ଫସଲ ରୂପେ ଆମ ଦେଶରେ ଚାଷ କରାଯାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୫ ରୁ ୭ କିଲୋ ଗ୍ରାମ ମଞ୍ଜି ଦରକାର କରେ ଓ ଏହି ମଞ୍ଜି ଗୁଡିକ ୧/୨୫୦ ହେକ୍ଟର ଜମିରେ ନରସରୀ ପଟାଳି ରେ ୧୦ ଦିନ ପୂର୍ବରୁ ଅଧା ମେଟ୍ରିକ ଟନ କମ୍ପୋଷ୍ଟ , ଏକ କିଗ୍ରା ଏମୋନିଏମ ସଲଫେଟ ଓ କାଠ ପାଉଁଶ ମିଶାଇ ସମତଳ କରି ମଞ୍ଜି ବୁଣି ତାଳି ଉଠାଯାଏ ଓ ୬ ରୁ ୮ ସପ୍ତାହ ପରେ କ୍ଷେତରେ ୨୨ ରୁ ୩୦x୧୦ ରୁ ୧୫ ସେ.ମି ଦୂରତାରେ ରୋପଣ କରାଯାଏ ମଞ୍ଜି ଗୁଡିକ ସିଧା କ୍ଷେତରେ ମଧ୍ୟ ଲଗାଯାଏ । ପିଆଜ ମୂଳାଧାର ଲଗାଇଲେ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ଏଗାର କ୍ଵିଣ୍ଟାଲ ଦରକାର ହୋଇଥାଏ । ପିଆଜଗୁଡ଼ିକ ୧୫ ସେ.ମି ଛଡାରେ କାଟି ସେଥିରେ ୭.୫ ସେ.ମି ଅନ୍ତରରେ ଓ ୪ ସେ.ମି ଗଭୀରରେ ଗୋଟିଏ ଲେଖାଏ ପିଆଜ ପୋତାଯାଏ ।

ଚାଷ ପ୍ରଣାଳୀ

ପିଆଜ ଗଛ ବଢିବା ଲାଗି ୫୦ରୁ ୭୦ ପାହି ଓ ମଳାଧାର ବଢିବା ଲାଗି ୬୦ -୭୦ ପାହି ଓ ବାୟୁର ଆଦରତା ୭୫% ଦରକାର କରେ । ସମତଳ ଅଞ୍ଚଳରେ ଓ ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନଠାରୁ ୧୫,୦୦୦ ରୁ ୨୦,୦୦୦ ଫୁଟ ଉଚ୍ଚ ଜମିରେ ଏପ୍ରିଲ ଠାରୁ ଅଗଷ୍ଟ ଯାଏଁ ଚାଷ କରିହୁଏ । ଅଧିକ ବର୍ଷା ହେଉଥିବା ଅଞ୍ଚଳରେ ବର୍ଷା ଋତୁରେ ଏହାର ଚାଷ ଭଲ ହୋଇ ନ ଥାଏ । ଦୋରସା ବାଲିଆ ମାଟି, ପଟୁମାଟି, ଗଭୀର ହାଲୁକାମାଟି ଏହି ଚାଷ ଲାଗି ଉତ୍କୃଷ୍ଟ । ଜମିର ଅମ୍ଳତା Ph – 6.5 ରୁ ୭.୮ ଭିତରେ ରହିବା ଉଚିତ ।

ଜମିକୁ ଭଲ ଭାବେ ଚାଷକରି ଏହି ସମୟରେ ୨୫ -୫୦ ମେଟ୍ରିକ୍ ଟନ୍ ଗୋବର ପଟାସ ମଧ୍ୟ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଏ । ତଳି ରୋପଣ ହେବା ପରେ ଘାସ ବଛାଯାଏ । ଘାସ ମାରିବା ଲାଗି କ୍ଲୋର ଆଇ.ପି.ସି. ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୫ରୁ ୬ କେଜି ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇପାରେ । ଶୀତ ଓ ଖରାଦିନେ ପିଆଜ ଫସଲରେ ପାଣି ମଡାଯାଏ। ଶୀତ ଋତୁରେ ପ୍ରତି ୧୦ ଦିନରେ ଥରେ ଓ ଖରାଦିନେ ପ୍ରତି ୪-୬ ଦିନରେ ଥରେ ପାଣି ମଡାଯାଏ । ଲଗାଯିବାର ୩ ରୁ ୫ ମାସ ଭିତରେ ଗଛ ସୁଖି ଆସିଲେ ଅମଳ କରାଯାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୦୦ ରୁ ୧୮୦ କ୍ଵିଣ୍ଟାଲ ଯାଏ ଅମଳ ହୋଇଥାଏ ।

ରୋଗ ଓ ପୋକ

ପିଆଜ ଥିପ୍ ପତ୍ର ନଷ୍ଟ କରି ଧଳା ପତ୍ର ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି । ଏନଡ୍ରିନ୍ ପିଚିକାରି ଦେଲେ ଏହା ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ପିଆଜରେ ସ୍ମଟ୍ ରୋଗ ଧରେ । ୪:୪:୫୦ ବୋର୍ଡ ମିକ୍ ଶ୍ଚର ପିଚିକାରି କଲେ ଏହା କମିଥାଏ ।

ରସୁଣ

ରଶୁଣର ବ୍ୟବହାର ବହୁ ପରିମାଣ ଆମ ଦେଶରେ ହୋଇଥାଏ ତରକାରୀ ମସଲାରେ, ଆଚାର ଓ ଔଷଧ ରୂପେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ । ପରିବର୍ତ୍ତିତ ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଫୁଲି ମୋଟା ହୋଇ ଗୋଟିଏ ରସୁଣରେ ୫ ରୁ ୨୫ ଟି ଯାଏ କୋଳ ବଢିଥାଏ । ଏହି କୋଳ ବା କୋଲାଗୁଡିକର ଉପରି ଭାଗରେ ଧଳା ବା ଈଷତ ନାଲି ରଙ୍ଗର ପତଳ ଢାଙ୍କୁଣୀରେ ଆବୋରି ହୋଇ ରହିଥାଏ ।

ପ୍ରକାର – ରସୁଣରେ ସେପରି ପ୍ରକାର ବାହାର କରାଯାଇ ନାହିଁ । ତେବେ ଫେୱାରୀ, ରାଜେଲିଗଡ, ନାଲି ରସୁଣ, ମେକସିକନ୍, ପିଙ୍କଇଟାଲି, ଇକ୍ ନେଲି, T-୫୬ -୪ ଇତ୍ୟାଦି କିସମର ରସୁଣ ଚାଷ କରାଯାଏ ।

ବଂଶବୃଦ୍ଧି

ରସୁଣ କୋଳଗୁଡିକୁ ବଂଶବିସ୍ତାର ଲାଗି ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୩୬ – ୨୨୭ କି. ଗ୍ରାମ ରସୁଣ ଦରକାର। ଏଗୁଡିକ ୫ ରୁ ୭.୫ ସେମି ଗଭୀରରେ ଲଗାଯାଏ ଗଜା ଅଂଶ ଉପରକୁ ରଖି ଲଗାଇବା ଉଚିତ । ଧାଡି ମଧ୍ୟରେ ୧୫ ସେ.ମି ବ୍ୟବଧାନରେ ଏହା ଲଗାଯିବା ଉଚିତ ।

ଚାଷ ପ୍ରଣାଳୀ

ରସୁଣ ଲାଗି ନିଗିଡା ମଧ୍ୟମ ଧରଣର କଳାମାଟି ଓ ଉତ୍ତମ ପରିମାଣର ବନ୍ ମଳ ରହିବା ଦୋରସା ମାଟି ଉପଯୁକ୍ତ । ସେପ୍ଟେମ୍ବର ଅକ୍ଟୋବର ମାସର ସମତଳ ପ୍ରଦେଶରେ ଓ ମାର୍ଚ୍ଚ ଏପ୍ରିଲିରେ ପାହାଡିଆ ଅଞ୍ଚଳରେ ଜମିକୁ ଭଲଭାବେ ପ୍ରସ୍ତୁତ କରି ରସୁଣ ଲଗାଯାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୨ ଶଗଡଖତ ଓ ଯବକ୍ଷାର ୧୦୦ କେଜି ଫସ୍ ଫରସ ୫୦ କେଜି ଓ ପଟାସ ୧୦୦ କେଜି ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଇ ପାରେ । କେହି କେହି ୧୮ -୨-୩ ମିଶ୍ରିତ ସାର ୭୫ କେଜି ସହ ୫ କେଜି ବୋରାନ, ମାଙ୍ଗାନିଜ୍ ଓ ଜିଙ୍କ୍ ସାର ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ପ୍ରୟୋଗ କରିଥାନ୍ତି । ପିଆଜ ପରି ରସୁଣ ଲଗାଯିବା ମାସକ ପରେ ଘାସବଛା ଓ ଆଉ ଏକ ମାସ ପରେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ଲାଗି ଘାସ ବଛାଯାଏ । ଦଶରୁ ପନ୍ଦରଦିନ ଅନ୍ତରରରେ ଥରେ ଲେଖାଏ ପାଣି ମଡାଯାଏ । ଏହା ୪.୫ ରୁ ୫ ମାସରେ ଅମଳ ଅବସ୍ଥାରେ ପହଞ୍ଚିଥାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୩୫ ରୁ ୯୨ କ୍ଵିଣ୍ଟାଲ ରସୁଣ ଅମଳ ହୋଇଥାଏ।

ରୋଗ ଓ ପୋକ – ଥୀପ୍ ଓ ମିଲଡ୍ୟୁ ରସୁଣକୁ ଆକ୍ରମଣ କରିଥାନ୍ତି । ନିକୋଟିନ୍, ସଲଫଟ୍, ଓ ବୋର୍ଡ ମିକ୍ ଶ୍ଚର ସେଚନ କରି ଏହାକୁ ଦମନ କରାଯାଇପାରେ ।

ଆଳୁ

ପୃଥିବୀରେ ଆଳୁ ହେଉଛି ସବୁଠାରୁ ପ୍ରଧାନ ପନିପରିବା ଫସଲ ଏହାର ବ୍ୟବହାର ବହୁଳ ଭାବେ ହେଉଥିବା ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଧାନ ଗହମ ମକାପରି ବହୁ ପରିମାଣରେ ଚାଷ କରାଯାଉଛି । ଏହା ବାଇଗଣ ଓ ଲଙ୍କାମରିଚ ଗୋଷ୍ଟିର ଫସଲ ଆଲୁଗଛର ଆସ୍ଥାନିକ ଚେରରୁ ଆଳୁ ବାହାରି ଥାଏ । ଭୂମିତଳ ଗଣ୍ଡିରୁ ଆଳୁ ଫଳି ଭୂମିତଳେ ବଢେ । ଭୂମି ଉପରେ ଗଛର କାଣ୍ଡପତ୍ର ଓ ବିଶେଷ ଅବସ୍ଥାରେ ଫୁଲି ଧରି ବଢିଥାଏ । ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ଯୌଗିକ ପତ୍ର ବିଶିଷ୍ଟ ଓ ଏହା କାଣ୍ଡର ତ୍ରିକୋଣ ନିଯମରେ ବଢିଥାଏ; ପତ୍ର ଓ ଉପରିପତ୍ର ମିଶି ପାଞ୍ଚଟି ହୋଇଥାଏ ।

ସହଳ ଗୋଷ୍ଠି – ଅପଟୁଡେଟ୍, ଗ୍ରେଟ୍ ସ୍କଟ, ହାଇବ୍ରିଡ -୧୯, ଗୋଲ, ସାଧା, ମଧ୍ୟମ ଗୋଷ୍ଠି

ଡକ୍ ଲିଙ୍ଗରେଡ ରାଉଣ୍ଡ, ଇଟାଲିଅନହ୍ଵାଇଟ ,ହାଇବ୍ରିଡ୍ 9 O.N.-2236 ଓ ବିଳମ୍ବ ଗୋଷ୍ଠି ପାଟଣା ହ୍ଵାଇଟ। ଏହାଛଡା କୁପୁରିରେଡ, କୁଫରିକୁବେର, କୁଫରିକିସାନ, କୁଫରିସୁନ୍ଦରୀ, O.N-1202, କୁଫରି ଚନ୍ଦ୍ରମୁଖୀ, କୁପରି ଚମତ୍କାର ଆଦି କେତେ ପ୍ରକାରର ଆଳୁ ଯାହା ସିମଳା ଆଳୁ କେନ୍ଦ୍ରରୁ ବାହାର କରାଯାଇଛି ସେଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ବହୁଳଭାବେ ଆମ ଦେଶରେ ଚାଷ କରାଯାଉଛି ।

ଖାଦ୍ୟର ମୂଲ୍ୟ

ବଂଶ ବୃଦ୍ଧି

ଆଳୁ ଚାଷ କରିବା ଲାଗି କନ୍ଦ ବ୍ୟବହୃତ ହୋଇଥାଏ । କନ୍ଦ ଗୋଟା ବା କଟା ଆକାରରେ ପୋତାଯାଏ । ଆଳୁ ଅମଳ ହେବା ପରେ ଆଳୁ ଲଗାଇଲେ ଆଖିରୁ ଗଜା ବାହାରେ ନାହିଁ । କାରଣ ସେଗୁଡିକ ୨-୩ ମାସ ସୁପ୍ତ ଅବସ୍ଥାରେ ରହିଥାନ୍ତି ।ଏହାକୁ ଭାଙ୍ଗିବା ଲାଗି ଆଳୁଗୁଡିକୁ ଥାୟୋୟୁରୀଆ, ଇଥିଲିନ୍ କ୍ଳୋରିହାଇଡ୍ରିନ ବା ପଟାସିଏମ୍ ଥାୟୋସାଏନେଟ୍ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ । ବଡଆଳୁଗୁଡିକ ୪୦ ରୁ ୫୦ ଗ୍ରାମ ଓଜନର ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ କରି କାଟି ଲଗାଯାଏ । ଖଣ୍ଡଗୁଡିକ ୪୦ରୁ୫୦ ସେ.ମି ମୋଟା ହେବା ଦରକାର ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୮୦୦ ରୁ ୧୫୦୦ ହଜାର କେଜି ଆଳୁ ଦରକାର ହୋଇଥାଏ । ଧାଡି ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରକାର ଭେଦରେ ୪୫ ରୁ ୬୦ ସେ.ମି ଓ ଧାଡି ଭିତରେ ୧୫ ରୁ ୨୫ ସେ.ମି ବ୍ୟବଧାନରେ ମାଧ୍ୟମ ଆକାର ବା କଟା ଆଳୁ ଖଣ୍ଡ ଲଗାଯିବା ଦରକାର । ସାଧାରଣତଃ ୪୫ X ୧୫ ସେ.ମି ବ୍ୟବଧାନରେ ଆଳୁ ଲଗାଯାଇଥାଏ ।

ଚାଷ ପ୍ରଣାଳୀ

ଆଳୁ ଚାଷ ଲାଗି ଉପଯୁକ୍ତ ଉତ୍ତାପ ହେଉଛି ଗୋଟିଏ ପ୍ରଧାନ ଆବଶ୍ୟକୀୟ ବିଷୟ । ପ୍ରଥମ ଗଛଗୁଡିକ ବଢିବା ଲାଗି ୨୪° ସେଣ୍ଟି ଗ୍ରେଡ ଓ ପରେ ୧୮ ° ସେ .ଗ୍ରେଡ ଦରକାର କରିଥାଏ । ଆଳୁ ଫୁଲିବା ଆରମ୍ଭ କରେ ୨୦°ସେ.ଗ୍ରେଡ ଅର୍ଥାତ ମୃତ୍ତିକା ଉତ୍ତାପ ୬୪° ଫାଏନହିଟ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । ମୃତ୍ତିକା ଉତ୍ତାପ ୩୦° ସେ.ଗ୍ରେଡ ହେଲେ ଆଳୁ ଜମା ଫୁଲେ ନାହିଁ । ସମୁଦ୍ର ପତ୍ତନ ଠାରୁ ୨,୭୦୦ ମିଟର ଉଚ୍ଚ ଯାଏ ଆଳୁଚାଷ କରାଯାଇ ପାରେ । ଆଳୁ ଯେ କୌଣସି ମୃତ୍ତିକାରେ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ପନିପରିବା ଚାଷ କରାଗଲେ ମଧ୍ୟ ବାଲିଆ, ଦୋରସା ଓ ପଟୁ ଦୋରସା ମାଟି ଯେଉଁଥିରେ ଜୈବିକ ଅଂଶ ଉତ୍ତମ ପରିମାଣରେ ରହିଥାଏ ତାହା ଆଳୁଲାଗି ଉତ୍କୃଷ୍ଟ ଅଟେ । ଜମି ଅବଶ୍ୟ ନିଗିଡା ହୋଇଥିବା ଉଚିତ । ଆଳୁ ସେପ୍ଟେମ୍ବର ମଝିରୁ ଜାନୁଆରୀ ମଝିଯାଏ ଲଗାଯାଇ ପାରେ । ଓଡିଶା ଲାଗି ନଭେମ୍ବର ମାସ ଉପଯୁକ୍ତ ସମୟ ପାହାଡିଆ ଅଞ୍ଚଳରେ ବର୍ଷା ଓ ଶୀତ ଋତୁରେ ଚାଷ କରାଯାଇ ପାରେ ଜମିକୁ ୮ ରୁ ୯ ଥର ଭଲଭାବେ ଚାଷ କରି ମାଇଦେଇ ମାଟିକୁ ଗୁଣ୍ଡ ଓ ସମତଳ କରାଯାଏ । ଏହା ଆଗରୁ ସବୁଜସାର ଫସଲ କରି ସେଗୁଡିକୁ ମାଟିରେ ପୋତି ଜମି ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ ଉତ୍ତମ ଅମଳ ମିଳେ । ଯଦି ତାହା ନ ହୋଇଥାଏ ତେବେ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୮୦ ହଜାର କେଜି ଗୋବର ଖତ ବା କମ୍ପୋଷ୍ଟ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଏ । ଜମି ସମତଳ କରି ଛୋଟ ଛୋଟ କିଆରି ଗଢି, କିଆରି ବା ପଟାଳି ମଧ୍ୟରେ ନାଳିକାଟି, ନାଳି ଗୁଡିକରେ ଆଳୁ ବିହନ ପୋତି ଗଛ ଉଠିଲା ପରେ ହୁଡଶ ଗଢାଯାଏ । ମାଟି ଚଢାଯିବା ଦ୍ଵାରା ଆଳୁଗୁଡିକ ଭଲଭାବେ ଫୁଲି ଉଠେ ଆଳୁ ଅମଳ ବହୁତ ଖାଦ୍ୟ ସାର ଦରକାର କରେ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୨୩୦ କ୍ଵିଣ୍ଟାଲ ଆଳୁ ଅମଳ କରାଗଲେ ଫସଲ ଜମିରୁ ୯୬ କେଜି ଯବକ୍ଷାର, ୪୨ କେଜି ଫସଫରକ, ୧୪୦ କେଜି ପଟାସ ବ୍ୟବହାର କରିଥାଏ । ତେଣୁ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୨୦ ଶଗଡ ଗୋବରଖତ ସହ ୭୦ କେଜି ଫସ୍ ଫରସ୍ ଓ ୪୦ କେଜି ପଟାସ କେହି କେହି ବ୍ୟବହାର କରନ୍ତି ଜମି ପ୍ରସ୍ତୁତ ସମୟରେ ଯବକ୍ଷାର, ଏକ ତୃତୀୟାଂଶ,ଫସ୍ ଫରସ୍ ପୁରାଅଂଶ ଓ ପଟାସ ଏକ ତୃତୀୟାଂଶ ପ୍ରୟୋଗ କରି ଆଳୁ ଲଗାଯିବା ମାସକ ପରେ ବଳକା ସାର ଟପ୍ ଡ୍ରେସ ରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଏ ।

ଆଳୁ ଚାଷରେ ପ୍ରଧାନ କଥା ହେଲା ମାଟିକୁ ବରାବର ହାଲୁକା ରଖିବା । ତେଣୁ ଗଛଗୁଡିକ ୧୫ ରୁ ୨୫ ସେ.ମି ଉଚ୍ଚହୋଇ ବଢିବା ପରେ ପ୍ରଥମ ଥର ଲାଗି ମାଟି ଗଢାଯିବା ଦରକାର ଆଳୁ ଦେଖାଗଲେ ଦ୍ଵିତୀୟ ଥର ମାଟି ଚଢାଯାଏ । ମାଟିକୁ ବତର ରଖିବା ଲାଗି ପାଣି ମଡାଯିବା ଉଚିତ । ମାଟିରେ ଫିଲଡ କାପାସିଟି ୫୦% ରଖିବା ଉଚିତ; ତେଣୁ ୧୨ ରୁ ୨୪ ଏକର ଇଞ୍ଚ ଜଳ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା ଦରକାର ହୋଇଥାଏ । ତେଣୁ ଜଳ ସେଚନ ପ୍ରାୟ ଛଅଥର କରି ଜମିରେ ବତର ରକ୍ଷା କରାଯାଇ ପାରେ । ଘାସବଛା ହେଉଛି ଆଉ ଗୋଟିଏ ପ୍ରଧାନ ଯତ୍ନ । ୨୪ –ଡି ନାମକ ଔଷଧ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧.୩ କେଜି ଏସିଡ ଇକ୍ବିଭିଲେଣ୍ଟ ଗଛ ଲଗାଯିବା ସପ୍ତାହକ ପରେ ପ୍ରୟୋଗ କରାଯାଏ । ଖୁରୁପି, କୋଦାଳ ବ୍ୟବହାର କରି ମାଟି ଖୋସି ଘାସ ମଧ୍ୟ ବଛା ଯାଇପାରେ ।

ଆଳୁ ପତ୍ର, ଡାଳ ଶୁଖି ଆସିଲେ ଆଳୁ ଅମଳ କରାଯାଏ । ଦେଶୀ ଲଙ୍ଗଳ ବା କୋଦାଳ ଦ୍ଵାରା ଅମଳ କରାଯାଏ । ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି୨୦୦ ରୁ ୩୦୦ କ୍ଵିଣ୍ଟାଲ ଅମଳ ହୋଇଥାଏ । ବଡ ବଡ ଆଳୁ ବଗିଚାରେ ପୋଟାଟୋ ଡିଗର ଯନ୍ତ୍ର ବ୍ୟବହାର କରି ଆଳୁ ଅମଳ କରାଯାଏ ।

ରୋଗ ଓ ପୋକ

ଏଫିଡ – ଛୋଟିଆ ପୋକ ପତ୍ରରୁ ରସ ଶୋଷି ରସ ଖାଇଯାଆନ୍ତି । ପାରାଥାୟୋନ, ମାଲାଥାୟୋନ, ନିକୋଟିନ୍ ସଲଫେଟ୍ ଆଦି ବ୍ୟବହାର କରି ସେଗୁଡିକୁ ନଷ୍ଟ କରାଯାଇପାରେ ।

କାଙ୍କେଡି ପୋକ – ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକୁ ନଷ୍ଟ କରନ୍ତି । ଗୋମାକ୍ ସିନ୍ ଗୁଣ୍ଡ ସିଞ୍ଚି ସେଗୁଡିକୁ ନଷ୍ଟ କରାଯାଏ, ବା ୦.୬୫ % ଲିଣ୍ଡେନ୍ ୨୫ କେଜି ବା ୫୦ % ପାରାଥାୟୋନ ୧୦୦ ଲିଟର ପାଣିରେ ୬୦ ସେ.ମି. ଲି ମିଶାଇ ସିଞ୍ଚାଯାଏ ।

ଲିଫହପର – ଏଗୁଡିକ ପତ୍ରରୁ ରସ ଶୋଷିନିଅନ୍ତି ଓ ଉଦ୍ଭିଦ ଭିତରକୁ ବିଷାକ୍ତ ପଦାର୍ଥ ଛାଡିଦିଅନ୍ତି । ତେଣୁ ଡି.ଡି.ଟି ଏନଡ୍ରିନ୍ ପାରାଥାୟୋନ ବା ମାଲାଥାୟୋନ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଇ ପାରେ ।

କଟ୍ ୱାରମ - ଆଳୁ ଗଜାବାହାରି ପତ୍ର ମେଲିବା ସମୟରେ ସେଗୁଡିକୁ ନଷ୍ଟ କରନ୍ତି । ୫ % ଡି.ଡି.ଟି ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୨୫ କେଜି, ବା ୦.୦୪ % ଏନଡ୍ରିନ୍ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୧୨୫୦ ଲିଟର ସିଞ୍ଚିଲେ ଉତ୍ତମ ଫଳ ମିଳେ ।

ବ୍ଳାଇଟ୍ – ଦୁଇପ୍ରକାର ପତ୍ରପୋଡା ରୋଗ ଦେଖାଯାଏ । ସହଳ ପତ୍ରପୋଡା ଏହାଦ୍ଵାରା ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ। ଏହା ଆଳୁ ଲଗାଯିବା ପରେ ଦେଖାଦିଏ । ସେହିପରି ଗଛର ପତ୍ରପୋଡା ରୋଗ ଧରିଲେ ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ମାଟିଆରୁ ଜଳାଅଂଶ ଦେଖାଦିଏ ଓ ଶୁଖିଯାଏ । ଡାଳଗୁଡିକ ମଧ୍ୟ ଶୁଖିଯାଏ । ପତ୍ରଗୁଡ଼ିକ ମଧ୍ୟ ନଷ୍ଟ ହୋଇଥାଏ । ୫୦% କପର ଫିଙ୍ଗିସାଇଡ ୫୦୦ ଗ୍ରାମ ବା ଜିରମ୍ ୨୦୦ ଗ୍ରାମ ୧୦୦ ଲିଟର ପାଣିରେ ଗୋଳି ସିଞ୍ଚାଯାଏ । ଡିଥେନ୍ ଜେଡ୍ -୭୮ ବା ଡିଥେନ୍ ଏମ -୪୫ ହେକ୍ଟର ପ୍ରତି ୨,୨୫୦ ଗ୍ରାମ ସହ ପାରାଥାୟୋନ୍ ୫୦ EC ୬୨୫ ସି ୬୨୫ ଲିଟର ପାଣିରେ ଗୋଳି ଆଳୁ ଲଗାଯିବା ମାସକ ପରେ ସିଞ୍ଚିବା ଉଚିତ ।

ରୁଟ୍ ନାଟ୍ ନିମେଟୋଡ – ଗୋଲଡନ ନିମେଟୋଡ୍ ଆଳୁ ଫସଲରେ ଆକ୍ରମଣ କରିଥାଏ । ନିମେଗାନ ଔଷଧ ବ୍ୟବହାର କରାଯିବା ଉଚିତ ଓ ଦସିପୋକ ନିରୋଧ ଆଳୁ ଲଗାଯିବା ଦରକାର । ଏହାଛଡା ଆଳୁରେ ଯାଦୁ ଭର୍ଟିସିଲମ୍ ୱିଲଟି, ଚାରକୋଲରଟ୍ , ବ୍ଲେକଲେଗ , ବ୍ଳାକରାଟ, ଆଳୁ ଭାଇରସ୍ ମୋଜେକ ଇତ୍ୟାଦି ଆକ୍ରମଣ କରିଥାଏ ।

ଭୂତାଣୁ ବା ଭାଇରସ ରୋଗ - ଏହା ପ୍ରୋଟିନ୍ ଜାତୀୟ ପଦାର୍ଥ ଯାହା ଏତେ ସୂକ୍ଷ୍ମ ହୋଇଥାଏ ଯେ ତାହା କେବଳ ଇଲେକ୍ ଟ୍ରନିକ୍ ମାଇକ୍ରୋସ୍ପୋପ ଦ୍ଵାରା ହିଁ ଦେଖିହୁଏ । ଏହା ସଂକ୍ରାମକ ବିଷତୁଲ୍ୟ କାମକରେ ଓ ଉଦ୍ଭିଦ କୋଷ ରସରେ ରହିଥାଏ । ଉଦ୍ଭିଦଗୁଡିକ, ରୁଗୁଡିଆ , ହୁଏ ପତ୍ରମୋଚି ହୁଏ, ପତ୍ରର ସବୁଜ ଅଂସ ନଷ୍ଟ ହୁଏ ଓ ହଳଦିଆ ପଡିଯାଏ ବା ଦାଗଧରେ । ଆଳୁରେ ଭାଇରସ ଯାହା ଅନ୍ୟର ସଂସ୍ ପର୍ଶରେ ଆସି ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇଥାଏ; କିନ୍ତୁ ଭାଇରସ “A” ଓ ଭାଇରସ Y ଏହା ପୂର୍ବୋକ୍ତ ପ୍ରକାରରେ ହେବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ କୀଟମାନଙ୍କ ଦ୍ଵାରା ମଧ୍ୟ ସଂକ୍ରମିତ ହୋଇଥାଏ । ଆଳୁ ଫସଲରେ ଏହା ଦେଖାଦେଲେ ଗଛ ବାଙ୍ଗରା ପଡିଯାଏ ବିକୃତ ରୂପ ଧରେ, ନେକ୍ରୋସିସ୍ ପତ୍ରଢଳା ହଳଦିଆ ପତ୍ର ପତ୍ର ମୋଟେଲିଙ୍ଗ ଓ ଫ୍ଲୋଏମାନେକ୍ରୋସିସ୍ ଆଦି ଦେଖାଯାଏ । ତେଣୁ ଅତି ଛୋଟ ଆଳୁ ବିହନ କ୍ଷେତରେ ଲଗାଯିବା ଅନୁଚିତ । ରୋଗମୁକ୍ତ ସାର୍ଟିଫାଇଡ ଆଳୁ ବିହନ କ୍ଷେତରେ ଲଗାଯିବା ଆବଶ୍ୟକ ।

ସଂଗୃହିତ - ଡ଼ଃ ରମେଶ ଚନ୍ଦ୍ର ଦାସ ,ମୁଖ୍ୟ ଅଧ୍ୟାପକ, ଉଦ୍ୟାନ ବିଜ୍ଞାନ ବିଭାଗ,କୃଷି ମହାବିଦ୍ୟାଳୟ, ଭୁବନେଶ୍ଵର