ପେସାରେ ସେ ଚିତ୍ରକର । ଫାଇନଆର୍ଟ କେବଳ ତାଙ୍କ ପାଇଁ ପେସା ନୁହଁ ନିଶା ବି ଥିଲା । ଉତ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ ବୟସରେ ବି ନିଶା ଛାଡ଼ିନାହାନ୍ତି, ମାତ୍ର ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷରୋପଣକୁ ସେ ଏବେ ଅଧିକ ରହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ଗୁରୁତ୍ଵ ଦେଉଛନ୍ତି । ସେ ହେଉଛନ୍ତି ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ଶତପଥୀ । ସେ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ଏକ ଔଷଧୀୟ ବଗିଚା କରିଛନ୍ତି । ଏ ବଗିଚାରେ ରହିଛି ୨୫୦ ପ୍ରଜାତିର ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷ ଓ ଗୁଳ୍ମ । ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀ ନିଜକୁ କେବଳ ନିଜ ବଗିଚାରେ ସୀମାବଦ୍ଧ ରଖିନାହାନ୍ତି, ରାଜଧାନୀରେ ଯେଉଁଠି ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷରୋପଣ ହୁଏ ତାଙ୍କୁ ଲୋଡ଼ା ପଡ଼େ । ତାଙ୍କ ବଗିଚାରେ ପ୍ରତ୍ୟହ ଯୋଗ, ଚିତ୍ରାଙ୍କନ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉଛି । ବିଭିନ୍ନ ରୋଗ ପାଇଁ ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀ ଔଷଧୀୟ ଚେରମୂଳି ମଧ୍ୟ ଦେଉଛନ୍ତି ।
ବେଶପୋଷକ ଏବଂ ଚାଲିଚଳଣ ଓ ଆଚାର ବ୍ୟବହାରରୁ ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀ ଯୋଗୀ ପରି ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲେ ମଧ୍ୟ ପେଶାରେ ସେ ଜଣେ ଶିକ୍ଷକ । ବୃତ୍ତିରୁ ଅବସର ନେବା ପରେ ସେ ରହୁଥିବା ପରିବେଶକୁ ଏପରି କରିଛନ୍ତି, ଯେ କେହି ଦେଖିଲେ ମନ ଲୋଭେଇଯିବ । ମାର୍କେଟ ବିଲ୍ଡିଂ ପାଖ ପୁରୁଣା ବିଧାନସୌଧକୁ ଲାଗି ରହିଛନ୍ତି ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀଙ୍କ ଏହି ପ୍ରାକୃତିକ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷରାଜିର ବଗିଚା । ବେଦିକ ଏଜୁକେଶନାଲ ଆଣ୍ଡ୍ ଚାରିଟେବୁଲ ଟ୍ରଷ୍ଟ ଦ୍ଵାରା ପରିଚାଳିତ ହେଉଛି ଗ୍ୟାଲେଣ୍ଟ ରିସର୍ଚ୍ଚ ସେଣ୍ଟର ଫର୍ ବେଦିକ୍ ଏଜକେଶନ୍ । ଏଠାରେ ଫାଇନ୍ ଆର୍ଟ, ଯୋଗ, କର୍ମକାଣ୍ଡ, ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷରୋପଣ, ଚିହ୍ନଟ ଏବଂ ଔଷଧୀୟ ଗୁଣସମ୍ପର୍କରେ ଶିକ୍ଷା ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଛି ।
ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷ ବିଷୟରେ ଲୋକଙ୍କୁ ଜ୍ଞାନ ବାଣ୍ଟିବା ନେଇ ସୁଧାଂଶୁ ଶେଖର ଶତପଥୀ ଚଳାଇଛନ୍ତି ଅହରହ ଉଦ୍ୟମ । ୨୫୦ରୁ ଅଧିକ ପ୍ରଜାତିର ଔଷଧୀୟ ଗଛ ସେ ଲଗାଇଛନ୍ତି । ବଗିଚାରେ ଯେତିକି, ଛାତ ଉପରେ ସେତିକି । ୧୯୮୯ରେ ଏହି ଔଷଧୀୟ ଉଦ୍ୟାନ ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ ସୁଧାଂଶୁ । ତାଙ୍କର ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଥିଲା ବେଦିକ ଯୁଗରେ ପ୍ରଦାନ କରାଯାଉଥିବା ଶିକ୍ଷା ପଦ୍ଧତି ଅନୁସାରେ ଏଠାରେ ଶିକ୍ଷା ବ୍ୟବସ୍ଥା ହେବ । ତେଣୁ ସେହିଅନୁସାରେ ସେ ଏଭଳି ଏକ ବଗିଚା ସୃଷ୍ଟି କରିବା ସହ ପରିବେଶକୁ ବହୁତ ସୁନ୍ଦର କରିଛନ୍ତି । ସକାଳେ ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଯେଗ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉଛି ।
ରବିବାର ଦିନ କୁନି କୁନି ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଚିତ୍ରଙ୍କନ ସମ୍ପର୍କରେ ଶିକ୍ଷା ଦିଆଯାଉଛି । ପିଲାଠୁ ବୁଢ଼ା ସମସ୍ତେ ଏଠାକୁ ଦୈନିକ ଆସିଥାନ୍ତି । ଅନେକ ଯୋଗକରିବା ପରେ ଔଷଧୀୟ ଗଛର ପତ୍ର, ମୂଳ, ଚେର, ଡାଳ ଆଦି ଖାଇଥାନ୍ତି । ଭଗମାପ ଅନୁସାରେ ସୁଧାଂଶୁ ସେମାନଙ୍କୁ ଖାଇବାକୁ ଦେଇଥାନ୍ତି।
ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀ ଜଣେ ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଚିତ୍ରକର । ଫାଇନ୍ ଆର୍ଟରେ ଉଚ୍ଚ ଶିକ୍ଷା ଲାଭ କରିଛନ୍ତି । ୧୯୮୦ରୁ ୧୯୯୬ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ୍ର ଏକ ବେସରକାରୀ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକତା କରିଛନ୍ତି । ପରେ ପିଲାମାନଙ୍କୁ ଚିତ୍ର ଆଙ୍କିବା ଶିଖାଇବା ସହ ବିଭିନ୍ନ ଜ୍ଞାନ ବାଣ୍ଟୁଛନ୍ତି । ସେ କୁହନ୍ତି, ବୈଦିକ ଶିକ୍ଷା ପଦ୍ଧତିରେ ଗୁରୁମାନେ ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷରାଜି ସମ୍ପର୍କରେ ପାଠ ପଢ଼ାଉଥିଲେ । ସେହି ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ଔଷଧୀୟ ଉଦ୍ଭିଦ ଗୁଡିକୁ ଚିହ୍ନଟ କରିବା ଏକ ଅଂଶ ଅଟେ । ଏଠାରେ ସେହି ବ୍ୟବସ୍ଥା କାର୍ଯ୍ୟକାରୀ କରାଯାଉଛି । ବିଭିନ୍ନ ସ୍ନାନରୁ ଔଷଧୀୟ ବୃକ୍ଷକୁ ସଂଗ୍ରହ କରାଯାଇ ଲଗାଯାଇଛି । ବଗିଚାରେ ରୋଷଇ ଘରୁ ବାହାରୁଥିବା ପରିବା ଚୋପା, ଶୁଖିଲା ପତ୍ରକୁ ନେଇ ପ୍ରସ୍ତୁତ ଜୈବିକ ଖତକୁ ବ୍ୟବହାର କରାଯାଉଛି । ଗୁହାଳରୁ ବାହାରୁଥିବା ଗୋବର ଖତକୁ ବି କାମରେ ଲଗାଯାଉଛି । କିନ୍ତୁ କେଉଁ ରୋଗ ପାଇଁ କେଉଁ ଉଦ୍ଭିଦ ରହିଛି ତାହା ଆମକୁ ଚିହ୍ନିବାକୁ ପଡ଼ିବ ।
ସାଧାରଣ ଲୋକମାନେ ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେ ଏଭଳି ଏକ ଉଦ୍ୟାନ ସ୍ଥାପନ କରିବା ସହିତ ଲୋକଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ଔଷଧୀୟ ଉଦ୍ଭିଦ ଓ ବୃକ୍ଷର ଉପକାରୀଗୁଣ ସମ୍ପର୍କରେ ଚିହ୍ନାଇବା ମୂଳ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ । ତାଙ୍କ ମତରେ ଏଭଳି କିଛି ଉଦ୍ଭିଦ ରହିଛି ଯାହା ଆମେ ବିଷାକ୍ତ ବୋଲି ଭାବି, କିନ୍ତୁ ସେଥିରେ ମଧ୍ୟ ଔଷଧୀୟ ଗୁଣ ରହିଛି ।
ସେହିଭଳି ଏକ ଗଛ ହେଉଛି କୋଚିଲାଖାଇ । ଏହାର ମଞ୍ଜିକୁ ପ୍ରକ୍ରିୟାକରଣ କରି ମୁହଁର କଳାଦାଗ ଦୂର ଏବଂ ଏହାର ରସ ଆଣ୍ଠୁଗଣ୍ଠି ଯନ୍ତ୍ରଣାରୁ ଉପଶମ ଦେଇଥାଏ । ସେହିପରି ଗ୍ୟାସ୍ ସମସ୍ୟା ଦୂର ପାଇଁ ମଧ୍ୟ ୩ଟି ତ୍ରିଶାଖା ବେଲପତ୍ର, ରୁକୁଣା ହାତପୋଛା ପତ୍ର ୩ଟ ଏହା ସହ ୩ଟି ଗୋଲମରିଚ ଖାଇଲେ ଏହା ଦୂର ହୋଇଥାଏ ବୋଲି ଶ୍ରୀ ଶତପଥୀ କୁହନ୍ତି । ପେଣ୍ଟିଂରୁ ମିଳୁଥିବା ପଇସାକୁ ଏହି କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲଗାଇ ସେ ଆଗେଇ ଚାଲିଛନ୍ତି ।
ସଂଗୃହିତ - ସସ୍ମିତା ମଲ୍ଲ
Last Modified : 1/11/2020