ଚୋର ହେଲେ ରାଜା

ଉପକ୍ରମ

ପୁରୁଷୋତମପୁର ରାଜ୍ୟରେ ତିନି ଜଣ କୁଖ୍ୟାତ ଚୋର ରହୁଥିଲେ । ଚୋରି ବିଦ୍ୟାରେ ଏହି ତିନି ଚୋର ଏପରି ମହାରଥୀ ହାସଲ କରିଥିଲେ ଯେ, ଖାସ୍ ସେଇଥିପାଇଁ ହିଁ ସେମାନେ ବିଖ୍ୟାତ । ସେମାନଙ୍କ ଚୋରିର ପ୍ରଭାବ ଏପରି ଥିଲା ଯେ ସେ ରାଜ୍ୟର ପ୍ରଜାଗଣ ରାତି ଅନିଦ୍ରା ରହି ନିଜ ଘର ଜଗୁ ଥିଲେ । କାହିଁକିନା ସେହି ଚୋରମାନଙ୍କର ଅଭ୍ୟାସ ଥିଲା ଚୋରିକରିବା କେବଳ ଚୋରିକରିବା ।

ବର୍ଣ୍ଣନା

ପ୍ରଥମ ଚୋରର ନାଁ ଥିଲା ଖଙ୍ଗଡ ସିଂ । ସେ ଯେ କୌଣସି ଘରକୁ ଚୋରି କରିବାକୁ ଗଲେ ତା’ର କାମ ଥିଲା ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳିବା । ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳିବାରେ ସେ ଏତେ ଓସ୍ତାଦ ଯେ, ଗୋଟିଏ ରାତିରେ ସେ ଏକ କିଲୋମିଟର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳି ଦେଇପାରୁଥିଲା । ଏମିତିକି ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳିବା ବେଳେ ଟିକେ ହେଲେବି ଖଡଖାଡ ଶବ୍ଦ ମଧ୍ୟ ହେଉନଥିଲା । ସେ ମାଟି ତଳେ ସୁଡଙ୍ଗ କରି ଚୋରି କରିବାକୁ ଥିବା ଘର ମଧ୍ୟରେ ଅତି ସହଜରେ ପହଁଚିଯାଉଥିଲା । ବାସ୍ ତା’ କାମ ସେତିକି ।

ଦ୍ୱିତୀୟ ଚୋରର ନାଁ ଥିଲା ଭଙ୍ଗଡ ସିଂ । ଭଙ୍ଗଡ ସିଂ ଭଙ୍ଗା ଭଙ୍ଗି କରିବାରେ ଖୁବ୍ ଓସ୍ତାଦ ଥିଲା । ତା’ ଭାଙ୍ଗିବାର ଶୈଳୀ ପୁରାପୁରି ନିଆରା । ସେ ଯେଉଁଭଳିଆ ପୁରୁଣା ତାଲା ହେଉ ପଛକେ ତାକୁ ସେ ବିନା ଚାବିରେ ଆଖିପିଛୁଳାକେ ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଥିଲା । ସିନ୍ଦୂକ, କବାଟ, ଅମାର ଘର ଆଦିର ତାଲା ନିମିଷକ ମଧ୍ୟରେ ସେ ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଥିଲା । ଏମିତିକି ସେ ଯେ କୌଣସି ଘରେ ଚାହୁଁଥିଲା ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ସେ ଘରେ ସେ କଳାକନା ବୁଲାଇ ଦେଉଥିଲା ।

ତୃତୀୟ ଚୋରର ନାଁ ଥିଲା ଲଙ୍ଗଡ ସିଂ । ଖଙ୍ଗଡ ସିଂ ଓ ଭଙ୍ଗଡ ସିଂ ତାଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟ କରିସାରିବା ପରେ ଏ ଲଙ୍ଗଡ ସିଂର କାମ ଆରମ୍ଭ ହେଉଥିଲା । ଅନ୍ଧାରରେ ସେ ସବୁ ଜିନିଷ ଦିନର ଆଲୁଅ ଭଳି ଦେଖିପାରୁଥିଲା । କେଉଁ ଜିନିଷ କେତେ ମୂଲ୍ୟବାନ ସେ ବି ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ପରଖି ଦେଉଥିଲା । ତା’ପରେ ଅତି ସାବଧାନତାର ସହ ଜିନିଷଗୁଡିକୁ ଆଣିବାର ସେ ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଥିଲା । ଏପରିକି ଜିନିଷ ଆଣିବା ସମୟରେ ଟିକେ ହେଲେ ବି ଶବ୍ଦ ହେଉନଥିଲା ।

ତିନି ଚୋର ନିଜ ନିଜ ବିଦ୍ୟାରେ ଏପରି ପାରଙ୍ଗମ ଥିଲେ ଯେ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କେହିବି ତାଙ୍କୁ ଧରି ପାରୁନଥିଲେ । ସମୟାନୁକ୍ରମେ ଚୋରି କରିବା ତାଙ୍କର ଏକମାତ୍ର ଅଭ୍ୟାସ ଓ ସଉକରେ ପରିଣତ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଏପରିକି ସେମାନେ ସେ ରାଜ୍ୟର ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଚୋର ବୋଲି ନିଜକୁ ନିଜେ ଖୁବ୍ ଗର୍ବ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ ।

ଦିନକର କଥା । ସେମାନଙ୍କ ମୁଣ୍ଡରେ କୁବୁଦ୍ଧି ପଶିଲା । ସେମାନେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ ରାଜାଙ୍କ ମୁକୁଟ, ବେକର ହାର ଓ ତରବାରୀ ଚୋରି କରିବେ । ତାପରେ ସେମାନେ ରାଜମହଲରେ ଚୋରି କରିବା ପାଇଁ ଯୋଜନା କଲେ । ଯୋଜନା ମୁତାବକ କାମ ବି ଆରମ୍ଭ କଲେ । ଖଡଙ୍ଗ ସିଂ ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳି ଦେଲା । ସିଧାସଳଖ ସେ ସୁଡଙ୍ଗର ବାଟ ରାଜାଙ୍କର ମହଲ ମଝିରେ ଯାଇ ବାହାରିଲା । ଭଙ୍ଗଡ ସିଂ ବି ତା କରାମତିରେ ରାଜାଙ୍କ ଗୁପ୍ତ ସିନ୍ଦୂକ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା । ଆଉ କାଳବିଳମ୍ବ ନକରି ଲଙ୍ଗଡ ସିଂ ରାଜାଙ୍କର ମୁକୁଟ, ତରବାରୀ ଓ ତାଙ୍କ ବେକରୁ ହାର ଚୋରି କରି ନେଲା । ତାପରେ ସେ ତିନି ଚୋର ମନଖୁସିରେ ସୁଡଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ଫେରିବାକୁ ଲାଗିଲେ ।

ମାତ୍ର ବିଧିର ବିଧାନ ଅନ୍ୟ ପ୍ରକାରର ଥିଲା । ସବୁଦିନ ତ ଆଉ ଚୋର ଘରେ ଅନ୍ଧାର ନଥାଏ । ଫେରିବା ସମୟରେ ପ୍ରବଳ ବର୍ଷା ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା । ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସେ ସୁଡଙ୍ଗରେ ବି ବର୍ଷାପାଣି ଭରିଗଲା । ତାପରେ ସେମାନେ ଆଉ ସେ ସୁଡଙ୍ଗ ବାଟ ଦେଇ ବାହାରକୁ ମୋଟେ ଯାଇପାରିଲେ ନାହିଁ । ତିନି ଚୋର ଧରାପଡିଗଲେ । ରାଜା ବି ସେମାନଙ୍କୁ ଚୋରି ଅପରାଧରେ ଅନ୍ଧାର କୋଠରୀରେ ସାରା ଜୀବନ ପାଇଁ ବନ୍ଦୀ କରି ରଖିବାର ଆଦେଶ ଦେଲେ ।

ଏପରି ଅନେକ ଦିନ ବିତିଗଲା । ସେତେବେଳେ ତୁର୍କସ୍ଥାନର ସୁଲତାନ ଫାୱାଇ ଶାହା ବିଶ୍ୱ ବିଜୟୀ ହେବେ ବୋଲି ସବୁ ଦେଶ ବିରୋଧରେ ଯୁଦ୍ଧ କରୁଥାଆନ୍ତି । ତାଙ୍କ ସମ୍ମୁଖରେ ଯୁଦ୍ଧ କରିବା ଅର୍ଥାତ୍ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଡାକିବା । ଏଭଳି ସମ୍ବାଦ ପାଇ ସେ ପୁରୁଷୋତମପୁରର ରାଜାଙ୍କର ଭାଳେଣି ପଡିଗଲା । ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟ ସୁଲତାନ୍ ଫାୱାଇ ଶାହାଙ୍କ କବଜାକୁ ଚାଲିଯିବ । ସୁଲତାନ ତାଙ୍କର ମୁଣ୍ଡକାଟି ନେବେ । ତାଙ୍କ ସୈନ୍ୟବାହିନୀର ସମ୍ମୁଖ ହେବା ପାଇଁ ସେତେବେଳେ ରାଜାଙ୍କର ଆଦୌ ସାମର୍ଥ୍ୟ ନଥିଲା ।

ଏହିପରି ଭାବି ଭାବି ସେ ରାଜା ଦିନକୁ ଦିନ ପ୍ରମାଦ ଗଣିଲେ । ତାପରେ ସେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖରେ ଭାଙ୍ଗିପଡିଲେ । ସେ ଘୋଷଣା କଲେ ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଏ ବିପଦରେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବ ଓ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ବଂଚାଇଦେବ ସେ ସୁଲତାନ ଦଖଲ କରିଥିବା ରାଜ୍ୟରୁ ଅଧେ ତାଙ୍କୁ ଦେଇଦେବେ ।

ଏ କଥା ଶୁଣି ସେ ତିନି ଚୋର କେବଳ ହସିବାକୁ ଲାଗିଲେ । କାରାଗାରରକ୍ଷୀ ସେମାନେ ଏଭଳି କାହିଁକି ହସୁଛନ୍ତି ବୋଲି ପଚାରିଲେ । ତହୁଁ ସେମାନେ କେବଳ ରାଜାଙ୍କୁ ଏକଥା କହିବେ ବୋଲି ଜଣାଇ ଦେଲେ । ତାପରେ ସେମାନେ କହିଲେ – ରାଜାଙ୍କର ଏ ସଙ୍କଟକୁ କେବଳ ସେମାନେ ହିଁ ଦୂର କରିପାରିବେ ।

ତା’ପରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଗଲା ଖଙ୍ଗଡ ସିଂଙ୍କ କାମ । ସେ ଖୁବ୍ ଅଳ୍ପ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ସେନାଶିବିର ମଧ୍ୟକୁ ଦୁଇ ତିନିଟି ସୁଡଙ୍ଗ ଖୋଳି ଦେଲା । ଭଙ୍ଗଡ ସିଂ ସେ ଶିବିର ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ସବୁ ଲୁହା ଫାଟକର ତାଲା ଭାଙ୍ଗିଦେଲା । ତା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସେ ଅସ୍ତ୍ରାଗାର ଓ ଗୋଳାବାରୁଦ ଦ୍ୱାରକୁ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ କମ୍ ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ଭାଙ୍ଗି ଦେଲା ।

ତା’ପରେ ଲଙ୍ଗଡ ସିଂ ଦଶ ଜଣ ସୈନିକଙ୍କୁ ନେଇ ସେ ଅସ୍ତ୍ରାଗାର ମଧ୍ୟରେ ପଶିଲେ । ସୁଡଙ୍ଗ ମଧ୍ୟ ଦେଇ ସେମାନେ ସୁଲତାନଙ୍କର ସବୁ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଲୁଟି ନେଲେ ।

ରାଜା ଏକଥା ଶୁଣି ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଗଲେ । ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ହେବାକ୍ଷଣି ରାଜା ଆଉ କାଳବିଳମ୍ବ ନକରି ଶତ୍ରୁ ଶିବିରକୁ ଚାରିପଟୁ ଘେରିଗଲେ । ତାପରେ ସୁଲତାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ସେନାବାହିନୀକୁ ସେ ବନ୍ଦୀ କରିଦେଲେ । ଶେଷରେ ରାଜା ସେ ସୁଲତାନଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ବନ୍ଦୀ କରିପକାଇଲେ । ସେ ସୁଲତାନଙ୍କର ରାଷ୍ଟ୍ରକୁ ନିଜ ରାଜ୍ୟରେ ମିଶାଇ ଦେଲେ । ରାଜା ବି ସେ ସୁଲତାନ ଫାୱାଇ ଶାହାଙ୍କୁ ରାଜବନ୍ଦୀ ଭାବରେ କାରାଗାରରେ ବନ୍ଦୀ କରି ରଖିଲେ ।

ସର୍ତ୍ତ  ମୁତାବକ ରାଜା ସେ ତିନିଚୋରଙ୍କୁ ସୁଲତାନ ବିଜୟୀ ହୋଇଥିବା ତିନି ଦେଶରୁ ଅଧେ ଅଧେ ଦେଇ ଦେଲେ । ତାପରେ ସେ ତିନିଚୋର ତିନି ଦେଶର ରାଜା ହୋଇଗଲେ । ସେମାନେ ଚୋରରୁ ରାଜା ହୋଇଥିବାରୁ ସେହି ଚୋରମାନେ ରାଜାଙ୍କର ବି ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା କଲେ ।

ଆଧାର: ଓଡ଼ିଆ ଗପ