ଡାକିନୀ ଝିଅ
ଉପକ୍ରମ
କୋହ୍ଲାପୁର ଜଙ୍ଗଲ ପାଖରେ ଏକ ଛୋଟ ପାହାଡ ଉପରେ ଜଣେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ବୁଢୀ ଘର କରିଥାଏ । ତାକୁ ସେ ଗାଁ ଲୋକେ ସମସ୍ତେ ଡାକିନୀ ବୋଲି କୁହନ୍ତି । ସେ ବୁଢୀ ପାଖରେ ବହୁତ ତନ୍ତ୍ରମନ୍ତ୍ରର ଶକ୍ତି ଥାଏ । ତେଣୁ ସେ କାହାରିକୁ ବି ଆଦୌ ଡରେ ନାହିଁ । ଦୁନିଆରେ ତା’ର ଗୋଟିଏ ବୋଲି ନିଜର ଲୋକ ଥାଏ । ସେ ହେଉଛି ତା’ର ଏକମାତ୍ର ଝିଅ କମଳା । ବୁଢୀ କମଳା ପାଇଁ ମନେ ମନେ ବର ଖୋଜୁଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଡରରେ କେହି ମଧ୍ୟ ସେ ଅଂଚଳ ଯମା ମାଡନ୍ତି ନାହିଁ ।
ବର୍ଣ୍ଣନା
ଦିନେ ସଂଧ୍ୟା ହେବାର ଅଳ୍ପ ସମୟ ପୂର୍ବରୁ ବୁଢୀ ଦେଖିଲା ଯେ, ଯୁବକଟିଏ ତା’ ଘର ଆଡକୁ ଆସୁଛି । ସେତେବେଳେ ତ ସେ ବୁଢୀ ତା’ ଘରର ପିଣ୍ଡାରେ ଖଟିଆଟିଏ ଉପରେ ବସିଥାଏ ଓ ତା’ ଝିଅ ତା’ର ତମ୍ବାପରି କେଶକୁ କୁଣ୍ଡାଉଥାଏ ।
ଯୁବକକୁ ଦେଖିବା ମାତ୍ରେ ବୁଢୀ କହିଲା, “ତୁ କିଏରେ ଏଡେ ସାହସୀ? ଏ ପାହାଡକୁ, ପୁଣି ମୋ ଘରକୁ କେମିତି ଆସିଲୁ? ଜୀବନକୁ ତୋର ଭୟ ନାହିଁ କିରେ?”
ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ଯୁବକଟି କହିଲା, “ମାଉସୀ, ଭୟ ନାହିଁ ବୋଲି ତ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଛି । ଯଦି ଚାହଁ ତ ମୋତେ କୁକୁଡା ବା ବଗ କରିଦିଅ । ତା’ପରେ ମୋତେ କାଟି ଖାଇଦିଅ ।”
ଯୁବକଟି ଠାରୁ ଏଭଳି କଥା ଶୁଣି ବୁଢୀ ତାକୁ ପଚାରିଲା, “ପ୍ରଥମେ ମୋତେ କହ ତୋର ଏମିତି କେଉଁ କାରଣ ପାଇଁ ମରିବା ବେଶି ଦରକାର?”
ଇତିମଧ୍ୟରେ କମଳା ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ ଯୁବକ ପାଇଁ ଥଣ୍ଡା ପିଇବା ପାଣି ନେଇ ଆସିଲା । ସେ ଯୁବକ ପାଣିତକ ବିକଳରେ ପିଇ ପକାଇଲା । ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ମାଉସୀ, ମୋ ନାମ ହେଉଛି ସୁର । ମୁଁ ମୋର ପଡିଶା ଘରର ଝିଅ ବିମଳାକୁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହେଁ । କିନ୍ତୁ ତା’ର ବାପା ତା’ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ କେଉଁଠି ବିବାହ ପ୍ରସ୍ତାବ ପକାଉଛନ୍ତି । ଆଜି ସକାଳେ ତାଙ୍କ ସହିତ ମୋର ଦେଖା ହୋଇଥିଲା । ମୁଁ କହିଲି ବିବାହ କରିବି ତ କେବଳ ବିମଳାକୁ, ନହେଲେ ଆଜୀବନ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ହୋଇ ରହିବି କିମ୍ବା ଦଉଡି ଲଗାଇ ମୁଁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିବି । ମାତ୍ର ମୋର ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ରାଗରେ କହିଲେ, ‘ଦୁଇକଡା କଉଡି ପଛକେ ରୋଜଗାର କରିବାର କ୍ଷମତା ନାହିଁ; ସେଥିରେ ପୁଣି ୟାର ବାହା ହେବାକୁ ସଉକ୍ ଦେଖ!’ ଏପରି କେତେ କଥା କହି ସେ ମୋତେ ଅପମାନ ଦେଲେ । ତେଣୁ ମୁଁ ଭାବୁଛି ଏ ଜୀବନରେ ବଂଚିକି ମୋର ବା ଆଉ ଲାଭ କ’ଣ? କେବଳ ସେଇଥିପାଇଁ ମୁଁ ଏଠାକୁ ଆସିଲି ।”
ସବୁ ଘଟଣା ଶୁଣି ସାରିବା ପରେ ବୁଢୀ ସେଠାରୁ ଉଠି ପାହାଡ ତଳରେ ଥିବା ଝରଣା କୂଳକୁ ଗଲା । ସେଠାରୁ ସେ କଳା ବତକଟିଏ ଧରି ଫେରିଲା । ତା’ପରେ ସେଇଟି ଯୁବକକୁ ଦେଇ ବୁଢୀ କହିଲା, “ଆରେ, ଇଏ ଏକ ବିଚିତ୍ର ବତକ ଅଟେ । ତାକୁ ଯେତେବେଳେ କହିବୁ ସେ ସେହିକ୍ଷଣି ଅଣ୍ଡା ଦେବ । ଠିକ୍ ସଂଧ୍ୟାବେଳକୁ ଅଣ୍ଡାଗୁଡିକ ବିକ୍ରି କରି ତୁ ଓ ତୋର ସ୍ତ୍ରୀ ଆନନ୍ଦରେ ଚଳିବ । ଏଥର ତୁ ଶୀଘ୍ର ଯାଇ ବିମଳାର ବାପାଙ୍କୁ ଏକଥା କହ ।”
ଏଥୁଅନ୍ତେ ସେ ଯୁବକଟି ସେହି ବତକଟିକୁ ନେଇ ସେଠାରୁ ଚାଲିଗଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ପରଦିନ ପୁଣି ସେହି ବତକକୁ ଧରି ଯୁବକଟି ଫେରି ଆସିଲା । ତାକୁ ଦେଖି ବୁଢୀ ପ୍ରଶ୍ନ କଲା, “ପୁଣି କ’ଣ ହେଲା?”
କମଳା ଯୁବକକୁ ଦେଖି ଘର ଭିତରୁ ଥଣ୍ଡା ପାଣି କିଛି ଆଣି ତାକୁ ଦେଲା । ଯୁବକଟି ପାଣି ପିଇସାରି ବୁଢୀ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେବାକୁ ଯାଇ କହିଲା, “ବିମଳାର ବାପା ଏ ବତକର କଥା ଶୁଣି ଓ ୟାକୁ ଦେଖି କହିଲା, ‘ମୁଁ ଯଦି ମୋ ଧଳା ବିଲେଇକୁ ଏ କଳା ବତକ ଉପରକୁ ଛାଡିବି ତେବେ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ତା’ ବେକଟି ଦୁଇଖଣ୍ଡ ହୋଇଯିବ । ତା’ପରେ ତୁ ପଇସା କେଉଁଠୁ ଆଣିବୁ?’ ମୁଁ ତାଙ୍କର ସେ ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଇ ନପାରି ଚୁପ୍ଚାପ୍ ସେଠାରୁ ଲେଉଟି ଆସିଲି । ଏବେ ତୁମେ ନିଅ ତୁମର ଏ ବତକ ।”
ଏକଥା ଶୁଣି ବୁଢୀ ତା’ ଘର ଭିତରକୁ ଯାଇ ଏକ ବଡ ପାଛିଆ ଉଠାଇ ଆଣି କହିଲା, “ଏହି ପାଛିଆ ଭିତରକୁ ଚାହିଁ ତୁ ଯେଉଁ ପରିବା ନାମ କହିବୁ ଏହି ପାଛିଆ ସେହିଥିରେ ହିଁ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯିବ । ତୁ ସେସବୁ ବିକି ପରିବା ଦୋକାନଟିଏ କରି ଅତ୍ୟନ୍ତ ସୁଖରେ ଚଳିବୁ । ତୁ ଯାଇ ଏକଥା ତୋର ଶଶୁରକୁ କହ ।”
ପାଛିଆଟି ନେଇ ସେ ସୁର ଲେଉଟିଗଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ପରଦିନ ପାଛିଆଟି ଧରି ସେ ପୁଣି ଆସିଲା ଓ କହିଲା, “ମାଉସୀ, କ’ଣ କହିବି; ପାଛିଆର ଗୁଣ କହିବା ପୂର୍ବରୁହିଁ ବିମଳାର ବାପା କହିଲେ, “ମୁଁ ଯଦି ତୋ ପାଛିଆରେ ନିଆଁ ଲଗେଇ ଦେବି ତାହେଲେ ତୁ କ’ଣ କରିବୁ?” ଆପଣ କୁହନ୍ତୁ ଯେ, ମୁଁ ଏବେ କରିବି କ’ଣ?”
ସବୁଶୁଣି ସେ ବୁଢୀ ଘର ଭିତରକୁ ଉଠିଗଲା ଓ ଛୋଟିଆ ପେଡିଟିଏ ନେଇ ଆସି କହିଲା, “ଇଏ ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପେଟିକା । ଏହା ଉପରେ ହାତ ରଖି ତୁ ଯାହା ବି କିଛି ମାଗିବୁ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତାହା ତୁ ପାଇଯିବୁ ।”
ସୁର ସେହି ପେଡିଟି ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ରଖି ଚାଲିଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ ପରଦିନ ପେଡିଟିକୁ ଧରି ସେ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା । ଏହା ଦେଖି ବୁଢୀ ପଚାରିଲା, “ପୁଣି କ’ଣ ହେଲା? ବିମଳାର ବାପା କ’ଣ ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା ନାହିଁ?”
ଏହା ଶୁଣି ସୁର କହିଲା, “ଏବେ ଆଉ ତା’ କଥା ମୋତେ କିଛି ବି କୁହନାହିଁ । ତା’ର ନା ଶୁଣିଲେ ମୋ ହାଡ ଖାଲି ଜଳି ଯାଉଛି । ସେ ଯାହା ସବୁ ମୋତେ କହିଲା ଯଦି ମୁଁ ତୁମକୁ ତାହା କହିବି ତାହେଲେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମୋ ପରି ରାଗି ନିଆଁବାଣ ହୋଇଯିବ ।”
ଯୁବକର ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ବୁଢୀ କହିଲା, “ତାର ଏତେ ସାହସ? ଏବେ ତୁ ମୋତେ କହ ଯେ, ସେ କ’ଣ କହିଲା? ମୋତେ ଶିଘ୍ର କହ; ମୁଁ ତାକୁ ଟିକିଏ ଦେଖି ନେଉଛି ।”
କମଳା ପ୍ରତିଦିନ ପରି ଆଜି ମଧ୍ୟ ଥଣ୍ଡାପାଣି ଆଣି ଦେଲା; କିନ୍ତୁ ସୁରକୁ ନ ଦେଇ ସେ ତା’ ମା’ ହାତରେ ଦେଲା ଆଉ କହିଲା, “ମା’, ତମେ ଏତେ ଧଇଁସଇଁ କାହିଁକି ହେଉଛ? ମନେ ହେଉଛି ତୁମ ଦେହ ବୋଧେ ଭଲ ନାହିଁ ।”
ବୁଢୀ ସେ ପାଣିତକ ଏକା ନିଶ୍ୱାସରେ ପିଇଦେଇ କହିଲା, “ଏବେ କହ ସେ ବଦମାସ ଗଧ କ’ଣ କହିଛି ।”
ତହୁଁ ସୁର କହିଲା, “ସେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ପେଡିର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଗୁଣ ବିଷୟ ସବୁ ଶୁଣିଲା; ସବୁ ଶୁଣି ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ତା’ପରେ ସନ୍ଦେହପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସେ ମୋ ଆଡକୁ ଚାହିଁ କହିଲା, ‘କେଉଁଠୁ ତୁ ଏ ସବୁ ଚମତ୍କାର ଜିନିଷ ଆଣୁଛୁ? ମନେ ହେଉଛି ତୁ ବୋଧେ ସେହି ଲାଲ ପାହାଡକୁ ହିଁ ଯାଉଛୁ । ସେଠାରେ ଜଣେ ବୁଢୀ ତାନ୍ତ୍ରିକ ରହେ । ବୋଧହୁଏ ସେ ତୋ ଉପରେ ଦୟାକରି ତୋତେ ଏଭଳି ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି । ସେପରି ଅବସ୍ଥାରେ ତୁ ମୋ ଝିଅକୁ ବାହା ହେବାକୁ କାହିଁକି ଚାହୁଁଛୁ? ସେ ବୁଢୀର ତ ଝିଅଟିଏ ଅଛି । ତୁ ତାକୁ କାହିଁକି ବାହା ହୋଇ ପଡୁନାହୁଁ? ତା’ରି ସହିତ ତୋର ବିବାହ ହେଲେ ଏକା ପ୍ରକାର ଓ ଏକା ଜାତିର ଲୋକ ସହିତ ଖୁବ୍ ଭଲ ହେବ ।’ ଏତିକି କହି ସେ ମୋତେ ସେଠାରୁ ବାହାର କରିଦେଲା ।”
ସବୁ କଥା ଶୁଣି କମଳା ଆଉ ସେଠି ନରହି ଘର ଭିତରକୁ ପଳାଇଲା । କିଛି ସମୟ ଧରି ସେ ବୁଢୀ କିଛି ଗୋଟେ ଭାବିଲା; ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ସେ ଯାହା ବି କିଛି କହିଲା କାହିଁ ତାହା ତ ମୋତେ କିଛି ବି ସେମିତି ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଲାଗୁନାହିଁ । କ’ଣ ତୁ ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି?”
ବୁଢୀର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ସୁର ଟିକିଏ ଥତମତ ହୋଇ କହିଲା, “ମୋତେ କ’ଣ କମଳା ପସନ୍ଦ କରିବ?”
ପାଛିଆଟି ନେଇ ସେ ସୁର ଲେଉଟିଗଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ପରଦିନ ପାଛିଆଟି ଧରି ସେ ପୁଣି ଆସିଲା ଓ କହିଲା, “ମାଉସୀ, କ’ଣ କହିବି; ପାଛିଆର ଗୁଣ କହିବା ପୂର୍ବରୁହିଁ ବିମଳାର ବାପା କହିଲେ, “ମୁଁ ଯଦି ତୋ ପାଛିଆରେ ନିଆଁ ଲଗେଇ ଦେବି ତାହେଲେ ତୁ କ’ଣ କରିବୁ?” ଆପଣ କୁହନ୍ତୁ ଯେ, ମୁଁ ଏବେ କରିବି କ’ଣ?”
ସବୁଶୁଣି ସେ ବୁଢୀ ଘର ଭିତରକୁ ଉଠିଗଲା ଓ ଛୋଟିଆ ପେଡିଟିଏ ନେଇ ଆସି କହିଲା, “ଇଏ ଏକ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପେଟିକା । ଏହା ଉପରେ ହାତ ରଖି ତୁ ଯାହା ବି କିଛି ମାଗିବୁ ତତ୍କ୍ଷଣାତ୍ ତାହା ତୁ ପାଇଯିବୁ ।”
ସୁର ସେହି ପେଡିଟି ମୁଣ୍ଡ ଉପରେ ରଖି ଚାଲିଲା । କିନ୍ତୁ ତା’ ପରଦିନ ପେଡିଟିକୁ ଧରି ସେ ପୁଣି ଫେରି ଆସିଲା । ଏହା ଦେଖି ବୁଢୀ ପଚାରିଲା, “ପୁଣି କ’ଣ ହେଲା? ବିମଳାର ବାପା କ’ଣ ଏଥିରେ ମଧ୍ୟ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହେଲା ନାହିଁ?”
ଏହା ଶୁଣି ସୁର କହିଲା, “ଏବେ ଆଉ ତା’ କଥା ମୋତେ କିଛି ବି କୁହନାହିଁ । ତା’ର ନା ଶୁଣିଲେ ମୋ ହାଡ ଖାଲି ଜଳି ଯାଉଛି । ସେ ଯାହା ସବୁ ମୋତେ କହିଲା ଯଦି ମୁଁ ତୁମକୁ ତାହା କହିବି ତାହେଲେ ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମୋ ପରି ରାଗି ନିଆଁବାଣ ହୋଇଯିବ ।”
ଯୁବକର ସମସ୍ତ କଥା ଶୁଣି ବୁଢୀ କହିଲା, “ତାର ଏତେ ସାହସ? ଏବେ ତୁ ମୋତେ କହ ଯେ, ସେ କ’ଣ କହିଲା? ମୋତେ ଶିଘ୍ର କହ; ମୁଁ ତାକୁ ଟିକିଏ ଦେଖି ନେଉଛି ।”
କମଳା ପ୍ରତିଦିନ ପରି ଆଜି ମଧ୍ୟ ଥଣ୍ଡାପାଣି ଆଣି ଦେଲା; କିନ୍ତୁ ସୁରକୁ ନ ଦେଇ ସେ ତା’ ମା’ ହାତରେ ଦେଲା ଆଉ କହିଲା, “ମା’, ତମେ ଏତେ ଧଇଁସଇଁ କାହିଁକି ହେଉଛ? ମନେ ହେଉଛି ତୁମ ଦେହ ବୋଧେ ଭଲ ନାହିଁ ।”
ବୁଢୀ ସେ ପାଣିତକ ଏକା ନିଶ୍ୱାସରେ ପିଇଦେଇ କହିଲା, “ଏବେ କହ ସେ ବଦମାସ ଗଧ କ’ଣ କହିଛି ।”
ତହୁଁ ସୁର କହିଲା, “ସେ ପ୍ରଥମେ ଏହି ପେଡିର ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଗୁଣ ବିଷୟ ସବୁ ଶୁଣିଲା; ସବୁ ଶୁଣି ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ମଧ୍ୟ ହେଲା । ତା’ପରେ ସନ୍ଦେହପୂର୍ଣ୍ଣ ଦୃଷ୍ଟିରେ ସେ ମୋ ଆଡକୁ ଚାହିଁ କହିଲା, ‘କେଉଁଠୁ ତୁ ଏ ସବୁ ଚମତ୍କାର ଜିନିଷ ଆଣୁଛୁ? ମନେ ହେଉଛି ତୁ ବୋଧେ ସେହି ଲାଲ ପାହାଡକୁ ହିଁ ଯାଉଛୁ । ସେଠାରେ ଜଣେ ବୁଢୀ ତାନ୍ତ୍ରିକ ରହେ । ବୋଧହୁଏ ସେ ତୋ ଉପରେ ଦୟାକରି ତୋତେ ଏଭଳି ସାହାଯ୍ୟ କରୁଛି । ସେପରି ଅବସ୍ଥାରେ ତୁ ମୋ ଝିଅକୁ ବାହା ହେବାକୁ କାହିଁକି ଚାହୁଁଛୁ? ସେ ବୁଢୀର ତ ଝିଅଟିଏ ଅଛି । ତୁ ତାକୁ କାହିଁକି ବାହା ହୋଇ ପଡୁନାହୁଁ? ତା’ରି ସହିତ ତୋର ବିବାହ ହେଲେ ଏକା ପ୍ରକାର ଓ ଏକା ଜାତିର ଲୋକ ସହିତ ଖୁବ୍ ଭଲ ହେବ ।’ ଏତିକି କହି ସେ ମୋତେ ସେଠାରୁ ବାହାର କରିଦେଲା ।”
ସବୁ କଥା ଶୁଣି କମଳା ଆଉ ସେଠି ନରହି ଘର ଭିତରକୁ ପଳାଇଲା । କିଛି ସମୟ ଧରି ସେ ବୁଢୀ କିଛି ଗୋଟେ ଭାବିଲା; ତା’ପରେ ସେ କହିଲା, “ସେ ଯାହା ବି କିଛି କହିଲା କାହିଁ ତାହା ତ ମୋତେ କିଛି ବି ସେମିତି ଅସ୍ୱାଭାବିକ ଲାଗୁନାହିଁ । କ’ଣ ତୁ ଏ ପ୍ରସ୍ତାବରେ ରାଜି?”
ବୁଢୀର ଏପରି କଥା ଶୁଣି ସୁର ଟିକିଏ ଥତମତ ହୋଇ କହିଲା, “ମୋତେ କ’ଣ କମଳା ପସନ୍ଦ କରିବ?”
ଆଧାର ଓଡ଼ିଆ ଗପ
Last Modified : 4/13/2020
