অসমীয়া   বাংলা   बोड़ो   डोगरी   ગુજરાતી   ಕನ್ನಡ   كأشُر   कोंकणी   संथाली   মনিপুরি   नेपाली   ଓରିୟା   ਪੰਜਾਬੀ   संस्कृत   தமிழ்  తెలుగు   ردو

ବିଚରା ପଣ୍ଡିତ

ବିଚରା ପଣ୍ଡିତ

ଉପକ୍ରମ

ସତ୍ୟବ୍ରତ ନାମକ ଜଣେ ସୁପ୍ରସିଦ୍ଧ ପଣ୍ଡିତ ଥିଲେ । ସେ ସର୍ବଦା ସତ୍ ପଥରେ ଚାଲୁଥିଲେ । ସୁତରାଂ ଜଣେ ବଡ ବିଦ୍ୱାନ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ ଥିଲେ ।

ଥରେ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଧନ ଅର୍ଜନ କରିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ ନିଜ ରାଜ୍ୟ ଛାଡି ଅନ୍ୟ ରାଜ୍ୟକୁ ବାହାରିଲେ । ସେହି ରାଜ୍ୟରେ ପହଂଚି ଦେଖିଲେ, ଏକ ବିରାଟ ଅଟ୍ଟାଳିକା ସମ୍ମୁଖରେ ଅନେକ ଲୋକ ଧାଡି ବାନ୍ଧି ଠିଆ ହୋଇଛନ୍ତି । ପଚାରି ବୁଝିଲେ, ସେହି ପ୍ରାସାଦଟି ଶେଠ୍ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣଙ୍କର । ତାଙ୍କଠାରୁ ଟଙ୍କା ଧାର ନେବା ଲାଗି ଲୋକମାନେ ଧାଡି ବାନ୍ଧିଛନ୍ତି ।

ବର୍ଣ୍ଣନା

ଶେଠ୍ ଜଣକ ବଡ ଉଦାର ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ । ଯିଏ ତାଙ୍କଠାରୁ ଟଙ୍କା ଧାର ନେବ, ସିଏ ଏ ଜନ୍ମରେ ଶୁଝି ନପାରିଲେ ବି ଆର ଜନ୍ମରେ ଶୁଝିଲେ ଚଳିବ । ଏହା ଶୁଣି ସତ୍ୟବ୍ରତ ଭାରି ଖୁସି ହୋଇଗଲେ । ତେଣୁ ସେ କିଛି ଟଙ୍କା ଧାର ନେବା ଲାଗି ଧାଡିରେ ଠିଆ ହୋଇଗଲେ ।

ଶେଠ୍ ଜଣକ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଉଥାନ୍ତି ଜଣକ ପରେ ଜଣକୁ । ଯେତେବେଳେ ସତ୍ୟବ୍ରତଙ୍କର ପାଳି ପଡିଲା, ଶେଠ୍ ଜଣକ ପଚାରିଲେ, “ତୁମର କେତେ ଟଙ୍କା ଦରକାର?”

ଏବେ ପଣ୍ଡିତ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଚିନ୍ତାରେ ପଡିଗଲେ । ଶେଠ୍ ତ ତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନି ନାହାନ୍ତି, ଏଣେ ଟଙ୍କା ତ ଅଧିକ ଦରକାର । ସୁତରାଂ କେତେ ଟଙ୍କା ମାଗିବେ ଏକଥା ବିଚାରି ସେ ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ମାଗିବସିଲେ ଅତି ସଂକୋଚରେ ।

ଏଥର ଶେଠ୍ ଜଣକ କହିଲେ, “ଏଇ କାଗଜରେ ଦସ୍ତଖତ କରି ଏକ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ନିଅ । ପରିଶୋଧ ଅବଧି ଆର ଜନ୍ମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଲା ।”

ଶେଷରେ ସେଇଆ ହେଲା । ପଣ୍ଡିତ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଟଙ୍କା ନେଇ ଘରକୁ ଫେରିଲେ । ଘରେ ପହଂଚି ସ୍ତ୍ରୀକୁ ସବୁକଥା କହିଲେ । ଏଥର ଦୁହେଁ ବସି ଏହି ଟଙ୍କା କିପରି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବେ ଯୋଜନା ପ୍ରସ୍ତୁତ କଲେ । ନୂଆ ଘର ତିଆରିଠୁ ଆରମ୍ଭ କରି ନାନା କଥା ମନକୁ ଆସିଲା । ହେଲେ ସ୍ୱାମୀ ଓ ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କ ଯୋଜନା ଅଲଗା ଅଲଗା ଥିଲା । ଦୁହିଁଙ୍କ କଥାରେ ତାଳମେଳ ରହିଲା ନାହିଁ । ଶେଷରେ ଝଗଡା ଝାଟିଯାଏଁ କଥାଗଲା । ଫଳରେ ସତ୍ୟବ୍ରତଙ୍କର ରାତିରେ ନିଦ ହଜିଗଲା ।

ଦିନକର କଥା ପଣ୍ଡିତ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ, ସେ କୁକୁରକୁ ଦେଇଥିବା ରୁଟି ପଟକ କେବଳ ଶୁଙ୍ଘିସାରି ଛାଡି ଚାଲିଗଲା ।ଆଦୌ ଖାଇଲା ନାହିଁ । ସେ ମନେ ମନେ ଭାବିଲେ ଯେଉଁ କୁକୁର ସକାଳୁ ରୁଟି ଖଣ୍ଡିକ ନଖାଇଲା ଯାଏଁ ଜଗିବସୁଥିଲା ସେ ଆଜି ଖାଉନାହିଁ କାହିଁକି? ଏ ଚିନ୍ତା ସତ୍ୟବ୍ରତଙ୍କ ମନରେ ଘାରିଲା ।

ଆଉ ଦିନେ ସତ୍ୟବ୍ରତ ରାତିରେ ଏକ ଦୁଃସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖି ଚିକିାର କଲେ । ଏହି ଚିତ୍କାର ଶୁଣି ସ୍ତ୍ରୀ ମଧ୍ୟ ଭୟରେ ଉଠିବସିଲେ । ଦୁଇଜଣଯାକ ବସି ଚିନ୍ତା କଲେ କାହିଁକି ଏଭଳି ଅଘଟଣ ଘଟିଲା । ସୁତରାଂ ଆଣିଥିବା ଲକ୍ଷେ ଟଙ୍କା ପୁଣି ଯାଇ ଶେଠ୍ ଙ୍କୁ ଫେରାଇ ଦେବା ପାଇଁ ଠିକ୍ କଲେ ।

ତା’ପର ଦିନ ପଣ୍ଡିତେ ଟଙ୍କାତକ ନେଇ ଶେଠ୍ ଙ୍କ ପାଖରେ ପହଂଚିଗଲେ । ହେଲେ ଚୁକ୍ତିପତ୍ର ବଦଳରେ ଟଙ୍କା ନେଇଥିବାରୁ ଏହାକୁ ସେ ଏବେ ଫେରାଇ ନେବେ ନାହିଁ ବୋଲି ଶେଠ୍ ସିଧାସିଧା କହିଦେଲେ । ଏବେ ସତ୍ୟବ୍ରତ ବଡ ଅଡୁଆରେ ପଡିଗଲେ । କ’ଣ କରିବେ କିଛି ଚିନ୍ତା କରି ପାରିଲେ ନାହିଁ । ଏକ ଗଛ ମୂଳେ ଥକ୍କା ମାରି ବସିଗଲେ ।

ଠିକ୍ ଏତିକିବେଳେ ଜଣେ ପଥିକ ସେଠାରେ ପହଂଚିଲେ । କହିଲେ, “ପଣ୍ଡିତ ମହାଶୟ, ଆପଣ ଏଠାରେ ବସି କ’ଣ କରୁଛନ୍ତି? କ’ଣ ମୋ’ ଭଳି ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିବାକୁ ଜାଗା ଖଣ୍ଡିଏ ଖୋଜୁଛନ୍ତି? ଏଠାରେ ଗୋଟିଏ ଧର୍ମଶାଳା ଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା । କେତେ ଅସହାୟ ଲୋକ ଉପକୃତ ହେଉଥାନ୍ତେ ।” ଏହା କହି ପଥିକ ଜଣକ ଚାଲିଗଲେ ।

ପଣ୍ଡିତେ ଏଥର ମନରେ ଚିନ୍ତା କଲେ ଯେ, ପଥିକ ଏଭଳି କାହିଁକି କହିଲେ? ବୋଧହୁଏ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିବା ପାଇଁ ଏହି ଉପଯୁକ୍ତ ବାଟ ଦେଖାଇ ଚାଲିଗଲେ । କଥାଟି ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ମନକୁ ବେଶ୍ ପାଇଲା । ସୁତରାଂ ସେଠାରେ ଜାଗା କିଣି ଏକ ଧର୍ମଶାଳା ନିର୍ମାଣ କରିଦେଲେ । ତା’ର ନାଁ ଶେଠ୍ ନାମାନୁସାରେ ‘ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ’ ଧର୍ମଶାଳା ରଖିଲେ । ସୂଚନା ଫଳକରେ ଲେଖିଦେଲେ ଯେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ ଶେଠ୍ ର ଏକଲକ୍ଷା ଟଙ୍କା ଦାନରେ ଏହା ନିର୍ମିତ ହୋଇଛି । ସୁତରାଂ ଏଠାରେ ବିଶ୍ରାମ କରୁଥିବା ଲୋକମାନେ କେବଳ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନାରାୟଣ ଶେଠ୍ କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରନ୍ତୁ ।

ପଣ୍ଡିତ ସତ୍ୟବ୍ରତ ଏହି ଭଳି ଟଙ୍କାକୁ ବିନିଯୋଗ କରି ଶେଠ୍ ଙ୍କର ଋଣ ପରିଶୋଧ କରିଦେଲେ ।

ଆଧାର ଓଡ଼ିଆ ଗପ

Last Modified : 7/10/2020



© C–DAC.All content appearing on the vikaspedia portal is through collaborative effort of vikaspedia and its partners.We encourage you to use and share the content in a respectful and fair manner. Please leave all source links intact and adhere to applicable copyright and intellectual property guidelines and laws.
English to Hindi Transliterate