ପେନସିଲିନର ଆବିଷ୍କାରକ

ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ (୧୮୮୧ – ୧୯୫୫) ପରିଚୟ

ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ୧୮୮୧ରେ ଇଂଲଣ୍ଡରେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲେ   । ସେ ଖୁବ ମେଧାବୀ ଛାତ୍ର ଥିଲେ, ମାତ୍ର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଯୋଗୁଁ ଷୋହଳ ବର୍ଷ ବୟସରେ ତାଙ୍କୁ ସାମୟିକ ଭାବେ ପାଠ ବନ୍ଦ କରିବାକୁ ହୋଇଥିଲା   । ପରେ ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ସେଣ୍ଟମେରୀ ମେଡିକାଲ ସ୍କୁଲରେ ନାମ ଲେଖାଇଲେ  । ପାସ କରିବା ପରେ ସେ ତତକାଳୀନ ବିଖ୍ୟାତ ଜୀବାଣୁ ବିଜ୍ଞାନୀ ଆଲମୋର୍ଥ ରାଇଟଙ୍କ ପାଖରେ ଗବେଷଣା କରିଥିଲେ  ।

ପାସ୍ତରଙ୍କର ସମୟରୁ ଜୀବାଣୁ ଓ ଯୂଜରୋଧକ ବା ଆଣ୍ଟିସେପଟିକଡ ଉପରେ ଗବେଷଣା ଉତ୍ସାହର ସହିତ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥାଏ  । ଘା’ ଓ ଖଣ୍ଡିଆ ସୁଖାଇବା ପାଇଁ ରୋଗୀଙ୍କୁ ରୟାୟନିକ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ଇଂଜେକସନ ଦିଆଯାଉଥାଏ  । ଫଳରେ ଘା ଶୁଖିଥାଏ କିନ୍ତୁ ରୋଗୀ ଠାରେ ନାନା ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ସୃଷ୍ଟି ହୋଇ ତାର ଅବସ୍ଥା ସାଂଘାତିକ ହେଉଥାଏ   । ଏପରିକି ରୋଗୀ ଅନେକ ସମୟରେ ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖରେ ପଡୁଥିଲା   । ରାସାୟନିକ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ଧବଳ ରକ୍ତ କଣିକାକୁ ବିନାଶ କରି ଶରୀରର ସ୍ଵାଭାବିକ ପ୍ରତିରୋହ ଶକ୍ତି ନଷ୍ଟ କରେ ଦର୍ଶାଇ ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ରାସାୟନିକ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ବ୍ୟବହାରର ବିରୋଧ କଲେ   ।

ଜୀବାଣୁଙ୍କୁ ମାରିଦେବାର କ୍ଷମତା ପେନସିଲିନର ଆବିଷ୍କାର

ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ବିଶ୍ଵାସ କରୁଥିଲେ ଯେ ଜୀବାଣୁଙ୍କର ପ୍ରତିରୋଧ କରିବାର ପ୍ରାକୃତିକ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଶରୀରରେ ଅଛି  । ଥରେ ତାଙ୍କୁ ସର୍ଦ୍ଦି ହୋଇଥାଏ   । ନାକରୁ ବୋହୁଥିବା ସଙ୍ଘାଣି ପାଣିକୁ କୌତୁହଳରେ ସେ ପରୀକ୍ଷା ପାଇଁ ରଖିଥିବା ଜୀବାଣୁ ଥାଳିଆରେ ପକାଇଦେଲେ   । ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଜାଣିଲେ ସିଙ୍ଘାଣି ପାଣି ଏକ ପ୍ରାକୃତିକ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ   । ସେ ପରୀକ୍ଷା କରି ଦେଖିଲେ ଯେ ଆଖିରୁ ବାହାରିଥିବା ଲୁହରେ ମଧ୍ୟ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ଗୁଣ ଅଛି  । ଶରୀର ଜାତ କରୁଥିବା ପ୍ରାକୃତିକ ଆଣ୍ଟିସେପତିକକୁ ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଲାଇସୋଜାଇନ ନାମ ଦେଲେ   । ଲାଇସୋଜାଇମ ଜୀବାଣୁଙ୍କୁ ମାରେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ଵେତ ରକ୍ତ କଣିକାର କ୍ଷତି କରେନା   । ଲାଇସୋଯାଇମ ଜୀବାଣୁଙ୍କୁ ମାରେ କିନ୍ତୁ ଶ୍ଵେତ ରକ୍ତ କଣିକାର କ୍ଷତି କରେନା   । କେବଳ ଆଖି ବା ନାକରେ ନୁହେଁ , ଶରୀରର ଅନେକ ଅଙ୍ଗପ୍ରତ୍ୟଙ୍ଗ, ଏପରିକି ରକ୍ତରେ ଅଛି  ।

ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ  ବୁଝିଥିଲେ ରୋଗର ଜୀବାଣୁ ମାରିବା ପାଇଁ ଲାଇସୋଜାଇମ ଠାରୁ ଅଧିକ ଶକ୍ତିଶାଳି ଓ ଅପେକ୍ଷାକୃତ କମ ହାନିକାରକ ରାସାୟନିକ ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ଆବିଷ୍କାର ମାନବଜାତିର ଅଶେଷ କଲ୍ୟାଣ କରିବ   । ଲାଇସୋଜାଇମ ସେ ଯେପରି ୧୯୨୭ ରେ ଆକସ୍ମିକ ଭାବେ ଆବିଷ୍କାର କରିଥିଲେ, ସେହିପରି ୧୯୨୮ ରେ କଲ୍ୟାଣକାରୀ ଆବିଷ୍କାର କଲେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଆକସ୍ମିକ ଭାବେ   ।

ଆଲେକଜାଣ୍ଡର ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଷ୍ଟାଫାଇଲୋକୋକସ ନାମକ ଜୀବାଣୁଙ୍କ ସମ୍ପର୍କରେ ଗବେଷଣା କରୁଥାନ୍ତି   । ଷ୍ଟାଫାଇଲୋକୋକସ ଜୀବାଣୁ ବଥ, ବ୍ରଣ,  ଓ ଘାଆ ପ୍ରଭୃତି କାରଣ ବିଜ୍ଞାନଗାରରେ କେତୋଟି ଥଳିଆରେ ଷ୍ଟାଫାଇଲୋକୋକସ ଜୀବାଣୁ ରଖାଯାଇଥାଏ  ।    ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ କୌଣସି କାରଣରୁ କିଛି ଦିନ ବିଜ୍ଞାନଗାର ଆସି ନଥାନ୍ତି  । ଆସି ଦେଖିଲେ ଯେ ଗୋଟିଏ ଥାଳିଆରେ ନୀଳ ଦାଗ ସବୁ ହୋଇଛି   । ଝରକା ଖୋଲାଥିବା ସମୟରେ ବାହାର ଜିନିଷ ଉଡିଆସି ଏହି ନୀଳଦାଗ ସୃଷ୍ଟି କରିଛି ଧରିନେଇ ବିଜ୍ଞାନଗାର ଦାୟିତ୍ଵରେ ଥିଲା ଲୋକଙ୍କ ଉପରେ ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ପ୍ରଥମେ ବିଗିଡି ଗଲେ  । ପରେ ଲକ୍ଷ କଲେ ଥାଳିଆରେ ନୀଳ ଦାଗ ଅଞ୍ଚଳରେ ସବୁ ଜୀବାଣୁ ମରିଛନ୍ତି   । ନୀଳ ଦାଗ ପାଖକୁ କୌଣସି ଜୀବାଣୁ ଆସୁନାହାନ୍ତି  । ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗନୀଳ ଦାଗଗୁଡିକୁ ପରୀକ୍ଷା କରି ଜାଣି ପାରିଲେ ଯେ ତାହା ଏକ ପ୍ରକାର  ଆଣ୍ଟିସେପଟିକ ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଏହାର ନାମ ରଖିଲେ ପେନସିଲିନ  । ଅଧିକାଂଶ ଜୀବାଣୁଙ୍କୁ ମାରିଦେବାର କ୍ଷମତା ପେନସିଲିନର ଅଛି   ।

ବର୍ଷାପାଗରେ ପାଊଁରୁଟିରେ ଯେଉଁ ନୀଳ ଫିମ୍ଫି ମାଡିଯାଏ ତାହା ପେନସିଲିନ   । ମୂଷା ଓ ଠେକୁଆଙ୍କୁ ପେନସିଲିନ ଇଂଜେକସନ ଦେଇ ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଲକ୍ଷ କଲେ ଯେ ଏହା ସେମାନଙ୍କର ଶରୀରର କୋଷକୁ ନଷ୍ଟ କରୁନାହିଁ  । ଏହାପରେ ତ ପେନସିଲିନକୁ ରୋଗୀଙ୍କ ଉପରେ ପ୍ରୟୋଗ କରିବା କଥା, ମାତ୍ର ଏଥିରେ କିଛି ଅସୁବିଧା ଥାଏ   । ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗ ଲକ୍ଷ କଲେ ଯେ ପେନସିଲିନର ଜୀବାଣୁ ମାରିବା ଶୀଘ୍ର ଚାଲିଯାଉଛି   । ପେନସିଲିନକୁ ଅଧିକ ଶୁଦ୍ଧ ଓ ଗାଢ କରିବାକୁ ସେ ଅନେକ ବିଜ୍ଞାନ ପେନସିଲିନଙ୍କୁ ମଣିଷ ବ୍ୟବହାର  ଉପଯୋଗୀ କରିବା ପାଇଁ ଗବେଷଣା କରୁଥାନ୍ତି   । ଶେଷରେ ହାୱାର୍ଡ ଫ୍ଲୋରେ ଓ ଇବିଚେନ ନାମକ ଦୁଇଜଣ ଅକସଫୋର୍ଡର ରସାୟନବିଜ୍ଞାନର ଗବେଷକ ଏ କାମରେ ସଫଳ ହେଲେ  । ଦ୍ଵିତୀୟ ମହାଯୁଦ୍ଧ ବେଳେ ଖଣ୍ଡିଆ ଖାବରା ହେଉଥିବା ହଜାର ହଜାର ସୈନିକ ପ୍ରାଣ ପେନସିଲିନ ରକ୍ଷା କରିଛି   । ବ୍ରୋଙ୍କାଇଟିସ , ମସ୍ତିସ୍କଜ୍ଵର ଓ ଟିଟାନସ ପରି ପ୍ରାଣନାଶକ ବ୍ୟାଧି ପେନସିଲିନର ପ୍ରୟୋଗ ଦ୍ଵାରା ଆରୋଗ୍ୟ ହୋଇଛି   । ପେନସିଲିନର ଆବିଷ୍କାରକ ଭାବେ ଫ୍ଲେମିଙ୍ଗଙ୍କ ସହିତ ଫ୍ଲୋରେ ଓ ଚେନଙ୍କୁ ମିଳିତ ଭାବେ ୧୯୪୫ ରେ ଭେଷଜ ବିଜ୍ଞାନରେ ନୋବେଲ ପୁରସ୍କାର ମିଳିଛି   ।

ଆଣ୍ଟିବାୟୋଟିକ ଜୀବାଣୁଙ୍କୁ ମରିଦିଏ ଓ ସେମାନଙ୍କର ବଂଶବୃଦ୍ଧି ରୋକେ   । ପେନସିଲିନ ପ୍ରଥମ ବିଶିଷ୍ଟ ଆଣ୍ଟିବାୟୋଟିକ   । ଅଶୀରୁ ଊର୍ଦ୍ଦ୍ଵ ଆଣ୍ଟିବାୟୋଟିକ ଆବିଷ୍କୃତ ହୋଇଛି   । ସେମାନଙ୍କର ଭିତରୁ ପେନସିଲିନ   ଓ ଟେରାମାଇସିଁ ବହୁଳ ଭାବେ ରୋଗୀଙ୍କ ଚିକିତ୍ସାରେ ବ୍ୟବହୃତ ହୁଏ   ।

ସଂଗୃହିତ - ଶରତ କୁମାର ମହାନ୍ତି