ମୃତ୍ୟୁ ମୁଖରେ ପଡୁଥିବା ସବୁ ଶିଶୁଙ୍କ ଭିତରୁ ଅଧାରୁ ଅଧିକ ମନ୍ଦପୁଷ୍ଟି ଯୋଗୁଁ ମୃତ୍ୟୁବରଣ କରିଥା’ନ୍ତି । ମନ୍ଦପୁଷ୍ଟି ଯୋଗୁଁ ସେମାନେ ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧ କରିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ନିକୃଷ୍ଟ ଧରଣର ଖାଦ୍ୟ , ବାରମ୍ବାର ରୋଗ ଏବଂ ଯତ୍ନରେ ଅବହେଳା କଲେ ଶିଶୁ ମନ୍ଦପୁଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ ।
ଯଦି ଜଣେ ମହିଳା ଗର୍ଭଧାରଣ ସମୟରେ ମନ୍ଦପୁଷ୍ଟି ହୋଇଥାଏ ବା ତା’ର ଶିଶୁ ପ୍ରଥମ ଦୁଇ ବର୍ଷରେ ମନ୍ଦପୁଷ୍ଟିର ଶିକାର ହୋଇଥାଏ , ତେବେ ସେହି ଶିଶୁର ଶାରୀରିକ ଓ ମାନସିକ ବୃଦ୍ଧି ତଥା ବିକାଶ ଧୀର ହୋଇପାରେ । ବୟସ ବଢିଲେ ବି ଏହା ଆଉ ସୁଧୁରି ନଥାଏ – ବାକି ଜୀବନ ସାରା ତାକୁ ଭୋଗିବାକୁ ପଡିଥାଏ ।
ଯତ୍ନ , ସୁରକ୍ଷିତ ପରିବେଶ , ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ତଥା ରୋଗରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ମୌଳିକ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ସେବା ପାଇବା ଶିଶୁର ଅଧିକାର । ଏହା ଫଳରେ ସେମାନଙ୍କର ବୃଦ୍ଧି ଓ ବିକାଶ ବେଶ୍ ଶୀଘ୍ର ହୋଇଥାଏ ।
୧. ଛୋଟ ପିଲାର ବୃଦ୍ଧି ଠିକ ଭାବରେ ହେବା ସହ ଓଜନ ଶୀଘ୍ର ବଢିବା ଉଚିତ । ଜନ୍ମଠାରୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେବା ଯାଏଁ ପରାଇ ମାସରେ ଶିଶୁର ଓଜନ ମାପିବା ଜରୁରୀ । ଯଦି କ୍ରମାଗତ ଦୁଇ ମାସ ଧରି ଶିଶୁର ଓଜନ ନବଢେ ତେବେ ଶିଶୁର କିଛି ଅସୁବିଧା ରହିଥିବାର ସୂଚନା ମିଳେ ।
୨. ଛଅ ମାସ ବୟସର ଯାଏଁ କେବଳ ମା’କ୍ଷୀର ହିଁ ଶିଶୁର ଖାଦ୍ୟ ଓ ପାନୀୟ । ଏହା ପରେ ଶିଶୁକୁ ମା’କ୍ଷୀର ସହ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
୩. ଛଅ ମାସରୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ଶିଶୁକୁ ମା’କ୍ଷୀର ଦେବା ସହ ଦିନକୁ ପାଞ୍ଚ ଥର ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ଦରକାର ।
୪. ରୋଗ ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା ଏବଂ ଆଖିରେ ଅସୁବିଧାରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ଶିଶୁମାନଙ୍କୁ ଜୀବସାର କ ଦେବା ଦରକାର । ଅନେକ ଫଳ ଓ ପାରିବା , ତେଲ , ଅଣ୍ଡା , କ୍ଷୀରଜାତ ପଦାର୍ଥ , ଜୀବସାର ମିଶା ଖାଦ୍ୟ , ମା’କ୍ଷୀର ବା ଜୀବସାର କ ବଟିକାରୁ ଏହା ମିଳିପାରିବ ।
୫. ଶିଶୁର ଶାରୀରିକ ତଥା ମାନସିକ ଦକ୍ଷତାକୁ ଠିକ ରଖିବା ପାଇଁ ଲୁହାଯୁକ୍ତ ଖାଦ୍ୟ ଦରକାର । ଲୁହା ମୁଖ୍ୟତଃ କଲିଜା , ଚର୍ବିଯୁକ୍ତ ମାଂସ , ଅଣ୍ଡା ଏବଂ ଲୁହାମିଶା ଖାଦ୍ୟରୁ ମିଳିଥାଏ ।
୬. ଶିଶୁର ଶିଖିବାର ଅକ୍ଷମତା ଓ ଧୀର ବିକାଶକୁ ରୋକିବା ପାଇଁ ଆୟୋଡିନଯୁକ୍ତ ଲୁଣ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଦରକାର ।
୭. ରୋଗାକ୍ରାନ୍ତ ଥିବା ସମୟରେ ଶିଶୁଟି ନିୟମିତ ଖାଇବା ଜାରି ରଖିବା ଜରୁରୀ । ରୋଗରୁ ଭଲ ହେବାପରେ ଏକ ସପ୍ତାହ ପାଇଁ ଦିନକୁ ସେ ଥରେ ଲେଖାଏଁ ଅଧିକ ଖାଇବା ଉଚିତ ।
ଜନ୍ମଠାରୁ ଦୁଇ ବର୍ଷ ହେବା ଯାଏଁ ପ୍ରତି ମାସରେ ଶିଶୁର ଓଜନ ମାପିବା ଜରୁରୀ ଯଦି କ୍ରମାଗତ ଦୁଇ ମାସ ଧରି ଶିଶୁର ଓଜନ ନବଢେ ତେବେ ଶିଶୁର କିଛି ଅସୁବିଧା ରହିଥିବାର ସୂଚନା ମିଳେ
ନିୟମିତ ଓଜନ ବଢୁଥିଲେ ଶିଶୁଟିର ବୃଦ୍ଧି ଓ ବିକାଶ ଠିକ ଭାବରେ ହେଉଥିବାର ସୂଚନା ଦିଏ । ପ୍ରତିଥର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକେନ୍ଦ୍ରକୁ ଯିବା ସମୟରେ ଶିଶୁର ଓଜନ ମାପିନେବା ଉଚିତ ।
ପ୍ରଥମ ଛଅ ମାସରେ କେବଳ ମା’କ୍ଷୀର ଖାଉଥିଲେ ଶିଶୁର ବୃଦ୍ଧି ଠିକ ଭାବରେ ହୋଇଥାଏ । ସ୍ତନ୍ୟପାନ ଶିଶୁକୁ ସାଧାରଣ ରୋଗରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । ଶାରୀରିକ ଏବଂ ମାନସିକ ବୃଦ୍ଧି ଓ ବିକାଶରେ ମଧ୍ୟ ଏହା ସାହାଯ୍ୟ କରିଥାଏ । ମା’କ୍ଷୀର ଖାଉନଥିବା ଶିଶୁ କୌଣସି କଥାକୁ ମା’କ୍ଷୀର ଖାଉଥିବା ଶିଶୁ ଭଳି ସହଜରେ ଶିଖିପାରନ୍ତି ନାହିଁ ।
ଦୁଇମାସ ଧରି ଶିଶୁର ଓଜନ ନବଢିଲେ , ତାକୁ ଅଧିକ ଖାଦ୍ୟ ବା ଅଧିକ ପୁଷ୍ଟିକର ଖାଦ୍ୟ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ ସେ ଅସୁସ୍ଥ ହୋଇଥାଇପାରେ ବା ତା’ର ଅଧିକ ସ୍ନେହ , ଯତ୍ନ ଦରକାର । ବାପାମା’ ତଥା ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର୍ମୀ ଯଥାଶୀଘ୍ର ଏହି ସମସ୍ୟାର କାରଣ ଖୋଜି ବାହାର କରିବା ଦରକାର ।
ପ୍ରତ୍ୟକ ଛୋଟ ପିଲାଙ୍କ ବୃଦ୍ଧିର ରେଖାଚିତ୍ର ରହିବା ଜରୁରୀ । ଏହି ରେଖାଚିତ୍ର ଉପରେ ଶିଶୁର ପ୍ରତି ଥରର ଓଜନକୁ ବିନ୍ଦୁ ଦେଇ ଚିହ୍ନଟ କରନ୍ତୁ ଏବଂ ଏହି ବିନ୍ଦୁଗୁଡିକୁ ଗାର ପକାଇ ଯୋଡନ୍ତୁ । ଏହି ରେଖାଟି ଶିଶୁର ବୃଦ୍ଧିକୁ ସୁଚାଇବ । ରେଖାଟି ଉପର ଆଡକୁ ଗଲେ ଶିଶୁଟି ଭଲ ଅଛି । ରେଖାଟି ଭୂସମାନ୍ତର ବା ତଳମୁହାଁ ରହିଲେ କିଛି ଅସୁବିଧା ନିଶ୍ଚୟ ରହିଛି ।
ଶିଶୁର ଓଜନ ନିୟମିତ ଭାବେ ନବଢିଲେ ବା ଯଥେଷ୍ଟ ବଢୁ ନଥିଲେ , କେତେକ ଗୁରୁତ୍ୱପୂର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରଶ୍ନ ପଚାରିବା ଦରକାର :
କୌଣସି ଗୋଟିଏ ସୁରକ୍ଷିତ ଉତ୍ସରୁ ପାଣି ନେବା ଜରୁରୀ । ନିୟମିତ ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ ହେଉଥିବା , ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଓ କ୍ଳୋରିନଯୁକ୍ତ ଜଳଯୋଗାଣ ବ୍ୟବସ୍ଥାରୁ ପରିଷ୍କାର ପିଇବା ପାଣି ମିଳିପାରିବ । ନଳକୂଅ , ହାତପମ୍ପ , ସୁରକ୍ଷିତ ଝରଣା ବା କୂଅରୁ ମଧ୍ୟ ପରିଷ୍କାର ପାଣି ମିଳିପାରିବ । ପୋଖରୀ , ନାଳ , ଝରଣା , କୂଅ ବା ଟାଙ୍କିରୁ ପାଣି ଆଣିଲେ ତାକୁ ବିଶୋଧିତ କରିବା ପାଇଁ ଫୁଟାଇବା ଜରୁରୀ ।
ଏହା ପରେ ଶିଶୁକୁ ମା’କ୍ଷୀର ସହ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ
ଜନ୍ମ ପରେ ପ୍ରଥମ କେତେ ମାସ ଶିଶୁ ପ୍ରତି ବିପଦର ସମ୍ଭାବନା ବେଶୀ ଥାଏ । ଏହି ସମୟରେ କେବଳ ମା’କ୍ଷୀର ହିଁ ଶିଶୁକୁ ତରଳ ଝାଡା ତଥା ଅନ୍ୟ ସାଧାରଣ ରୋଗରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ । ପ୍ରାୟ ଛଅ ମାସ ବେଳକୁ ଶିଶୁକୁ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଓ ପାନୀୟ ଦେବା ଦରକାର ପଡେ । ଏହା ସହିତ ସ୍ତନ୍ୟପାନ ଦୁଇ ବର୍ଷ ଯାଏଁ ଜାରି ରଖିବା ଉଚିତ ।
ଯଦି ଛଅ ମାସରୁ କମ୍ ବୟସର ଶିଶୁର ଓଜନ ବଢୁନାହିଁ , ତେବେ ତାକୁ ଅଧିକ ଥର ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରାଇବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ପ୍ରାୟ ଛଅ ମାସ ବୟସରୁ ଶିଶୁକୁ ମା’କ୍ଷୀର ସହ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ । ଏଗୁଡିକୁ ପୂରକ ଖାଦ୍ୟ କୁହାଯାଏ । ଶିଶୁର ଖାଦ୍ୟରେ ରନ୍ଧା ଓ ଚୋପାଛଡା ପାରିବା ଚକଟା , ଶସ୍ୟ , ଡାଲି ଓ ଫଳ , ଅଳ୍ପ ତେଲ ଏବଂ ଜୀବସାର ଓ ଖଣିଜ ଲବଣ ପାଇଁ ମାଛ , ଅଣ୍ଡା , କୁକୁଡା ବା କ୍ଷୀରଜାତ ପଦାର୍ଥ ରହିବା ଦରକାର । ଯେତେ ଅଧିକ ପ୍ରକାରର ଖାଦ୍ୟ ଦିଆଯିବ ସେତେ ଭଲ ।
ପ୍ରଥମ ଦୁଇ ବର୍ଷରେ ନିକୃଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ ଖାଇଲେ ଶିଶୁର ଶାରୀରିକ ଓ ମାନସିକ ବିକାଶ ଧୀର ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସାରା ଜୀବନ ପାଇଁ ସହ ଅସୁବିଧାରେ ପଡେ । ଶିଶୁର ଉତ୍ତମ ବୃଦ୍ଧି ଓ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ପାଇଁ ମାଂସ , ମାଛ , ଡାଲି , ଶସ୍ୟ , ଅଣ୍ଡା , ଫଳ ଏବଂ ପାରିବା ଭଳି ବିଭିନ୍ନ ପ୍ରକାର ପୋଷଣଯୁକ୍ତ ଖାଦ୍ୟ ସହ ମା’କ୍ଷୀର ଦେବା ଆବଶ୍ୟକ ।
ବୟସ୍କଙ୍କ ତୁଳନାରେ ଶିଶୁର ପାକସ୍ଥଳୀ ଛୋଟ । ଏକା ଥରେ ସେ ବହୁତ ଖାଇପାରିବ ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଶକ୍ତି ଓ ଶରୀର ଗଠନ ସହାୟକ ଖାଦ୍ୟ ଶିଶୁର ବେଶୀ ଦରକାର । ତେଣୁ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଶିଶୁ ଅଧିକ ଥର ଖାଇବା ଜରୁରୀ ।
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଗୋଟିଏ ପାତ୍ରରେ ଖାଇବାକୁ ଦିଆଗଲେ ଶିଶୁ ଯଥେଷ୍ଟ ଖାଦ୍ୟ ପାଇ ନପାରେ । ଶିଶୁ ପାଇଁ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ର ଥଳିଆ ବା ଗିନା ରଖିବା ଉଚିତ । ଫଳରେ ସେ କେତେ ପରିମାଣର ଖାଦ୍ୟ ଖାଇଲା ବାପାମା’ ବା ଯତ୍ନକାରୀ ଜାଣିପାରିବେ ।
ଛୋଟ ପିଲାକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ଦରକାର ଏବଂ ଖାଇବାରେ ତାକୁ ସାହାଯ୍ୟ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ଅକ୍ଷମ ପିଲାକୁ ଖାଇବାପିଇବା ପାଇଁ ଅଧିକ ସାହାଯ୍ୟ ଦରକାର ହୋଇପାରେ ।
ଛଅ ମାସର ହେବା ଯାଏଁ ଶିଶୁ ମା’କ୍ଷୀରରୁ ଯଥେଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଜୀବସାର କ ରହିବା ଦରକାର । ଛଅ ମାସ ବା ତା’ଠୁ ବଡ ଶିଶୁକୁ ଜୀବସାର କ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ବା ଅନୁପୂରକ ଖାଦ୍ୟ ଦରକାର । ଜୀବସାର କ ପାଇଁ ଅନ୍ୟ ଖାଦ୍ୟ ବା ଅନୁପୂରକ ଖାଦ୍ୟ ଦରକାର ।
ଜୀବସାର କ କଲିଜା , ଅଣ୍ଡା , କ୍ଷୀରଜାତ ଖାଦ୍ୟ , ମାଛତେଲ , ପାଚିଲା ଆମ୍ବ ଓ ଅମୃତଭଣ୍ଡା , ହଳଦିଆ ଶାକରକନ୍ଦା , ସବୁଜ ପନିପରିବା ତଥା ଗାଜର ଆଦିରୁ ମିଳିପାରିବ ।
ଜୀବସାର କ ଅଭାବରେ ଅନ୍ଧାରକଣା ରୋଗ ହେବାର ଭୟ ରହିଥାଏ । ସନ୍ଧ୍ୟା ଓ ରାତିରେ ଦେଖିବାରେ ଶିଶୁର ଯଦି ଅସୁବିଧା ହେଉଥାଏ , ତେବେ ତାର ଅଧିକ ପରିମାଣର ଜୀବସାର କ ଦରକାର ପଡିପାରେ । ଶିଶୁକୁ ଜୀବସାର କ ବଟିକା ଦେବା ପାଇଁ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର୍ମୀଙ୍କ ପାଖକୁ ନେବା ଉଚିତ ।
କେତେ ଦେଶରେ ତେଲ ଓ ଅନୁଆ ଖାଦ୍ୟରେ ଜୀବସାର କ ମିଶା ହୋଇଥାଏ । ଜୀବସାର କ ବଟିକା ବା ପାଣି ଔଷଧ ଆକାରରେ ମିଳେ । ଅନେକ ଦେଶରେ ଛଅ ମାସରୁ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ଯାଏଁ ସମସ୍ତ ଶିଶୁଙ୍କୁ ବର୍ଷକୁ ଥରେ ବା ଦୁଇଥର ଜୀବସାର କ ବଟିକା ବଣ୍ଟା ହୋଇଥାଏ ।
ତରଳ ଝାଡା ଓ ମିଳିମିଳା ରୋଗ ଶିଶୁର ଦେହରୁ ଜୀବସାର କ ପରିମାଣ କମାଇ ଦିଏ । ଜୀବସାର କ ଭରଣା କରିବା ପାଇଁ ଅଧିକ ଥର ସ୍ତନ୍ୟପାନ କରାଇବା ଦରକାର ଏବଂ ଛଅ ମାସରୁ ବଡ ଶିଶୁକୁ ଅଧିକ ଫଳ , ପାରିବା , ଅଣ୍ଡା , କଲିଜା ଓ ଦୁଗ୍ଧଜାତ ପଦାର୍ଥ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ଦରକାର । ୧୪ ଦିନରୁ ଅଧିକ ସମୟ ଧରି ତରଳ ଝାଡା ହେଉଥିଲେ ବା ମିଳିମିଳା ହୋଇଥିଲେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର୍ମୀଙ୍କ ପାଖରୁ ଜୀବସାର କ ବଟିକା ଆଣି ଶିଶୁକୁ ଖାଇବାକୁ ଦେବା ଉଚିତ ।
ଖାଦ୍ୟରେ ଲୁହାର ଅଭାବରୁ ରକ୍ତହୀନତା ହୁଏ । ଏହା ଶିଶୁର ଶାରୀରିକ ଓ ମାନସିକ ବିକାଶରେ ବାଧା ଆଣିପାରେ । ରକ୍ତହୀନତାର ଲକ୍ଷଣଗୁଡିକ ହେଲା ଜିଭ , ହାତପାପୁଲି ଓ ଓଠର ଭିତର ପାଖ ଶେତା ଦେଖାଯିବା , ହାଲିଆ ଲାଗିବା ଓ ଅଣନିଶ୍ଵାସୀ ଲାଗିବା । ରକ୍ତହୀନତା ହେଉଛି ପୃଥିବୀର ଖାଦ୍ୟ ଅଭାବଜନିତ ସବୁଠାରୁ ସାଧାରଣ ରୋଗ ।
କଲିଜା , ଚର୍ବିଯୁକ୍ତ ମାଂସ , ଅଣ୍ଡା ଓ ଡାଲି ଜାତୀୟ ଖାଦ୍ୟରେ ଯଥେଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଲୁହା ଥାଏ । ଲୁହାମିଶା ଖାଦ୍ୟ ମଧ୍ୟ ରକ୍ତହୀନତାରୁ ରକ୍ଷା କରିଥାଏ ।
ମେଲେରିଆ ଓ କୃମି ରୋଗ ରକ୍ତହୀନତା କରିପାରନ୍ତି ବା ତାକୁ ବଢେଇ ଦିଅନ୍ତି ।
ଶିଶୁର ବୃଦ୍ଧି ଓ ବିକାଶ ପାଇଁ ଅଳ୍ପ ପରିମାଣର ଆୟୋଡିନ ଆବଶ୍ୟକ । ଗର୍ଭବତୀ ଥିବାବେଳେ ମା’ର ଆୟୋଡିନ ଅଭାବ ହୋଇଥିଲେ ଜନ୍ମ ବେଲାରୁ ଶିଶୁର ମାନସିକ ଦକ୍ଷତା କିମ୍ବା ଶୁଣିବା ବା କଥା କହିବାର କ୍ଷମତା କମ ରହିପାରେ । ଜନ୍ମ ପରେ ଯଦି ସେ ଯଥେଷ୍ଟ ପରିମାଣର ଆୟୋଡିନ ନପାଏ ତେବେ ତା’ର ଶାରୀରିକ ବା ମାନସିକ ବିକାଶ ଧୀର ହୋଇପାରେ ।
ଖାଦ୍ୟରେ ଆୟୋଡିନର ଅଭାବ ହେଲେ ଗଲା ଫୁଲିଥାଏ । ଏହା ଗଳଗଣ୍ଡ ରୋଗର ସଙ୍କେତ । ଗଳଗଣ୍ଡରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳାଙ୍କର ଗର୍ଭନଷ୍ଟ ହୋଇପାରେ କିମ୍ବା ମୃତଶିଶୁ ବା ମସ୍ତିସ୍କ ବିକୃତି ଥିବା ଶିଶୁ ପ୍ରସବର ସମ୍ଭାବନା ବେଶୀ ଥାଏ ।
ଗର୍ଭବତୀ ମହିଳା ଓ ଶିଶୁଙ୍କର ଆୟୋଡିନ ଆବଶ୍ୟକତା ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କ ଖାଦ୍ୟରେ ସାଧାରଣ ଲୁଣ ବଦଳରେ ଆୟୋଡିନଯୁକ୍ତ ଲୁଣ ବ୍ୟବହାର କରିବା ଭଲ । ଯଦି ଆୟୋଡିନଯୁକ୍ତ ଲୁଣ ନମିଳେ , ତେବେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର୍ମୀଙ୍କ ଠାରୁ ଆୟୋଡିନ ଅନୁପୂରକ ଆଣିବା ଆଉଚିତ ।
ଅସୁସ୍ଥ ଥିବା ବେଳେ , ବିଶେଷ କରି ତରଳ ଝାଡା ଓ ମିଳିମିଳା ରୋଗ ହେଉଥିଲେ , ଶିଶୁର ଭୋକ କମିଯାଇଥାଏ । ସେ ଖାଉଥିବା ଖାଦ୍ୟକୁ ଶରୀର ମଧ୍ୟ ଠିକ ଗ୍ରହଣ କରିପାରେ ନାହିଁ । ଯଦି ଏ ପ୍ରକାର ଅସୁବିଧା ବର୍ଷକ ଭିତରେ ବାରମ୍ବାର ହୁଏ , ତେବେ ଶିଶୁର ବୃଦ୍ଧି ଧୀର ହୁଏ ବା ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଏ ।
ଅସୁସ୍ଥ ଶିଶୁକୁ ଖାଇବା ପାଇଁ ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ଜରୁରୀ । ଏହା ଅବଶ୍ୟ ବେଶ୍ କଷ୍ଟକର । କାରଣ ଶିଶୁକୁ ମୋତେ ଭୋକ ନାଲାଗୁ ଥାଇପାରେ । କିନ୍ତୁ ପିଲାକୁ ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ ଖାଦ୍ଯ ବାରମ୍ବାର ବା ଯେତେବେଳେ ସୁବିଧା ଦେବାକୁ ପଡିବ । ଅତିରିକ୍ତ ସ୍ତନ୍ୟପାନ ସବୁଠାରୁ ବେଶୀ ଜରୁରୀ ।
ଅସୁସ୍ଥ ଶିଶୁକୁ ବେଶ୍ ଅଧିକ ପିଇବା ଉତ୍ସାହିତ କରିବା ଆବଶ୍ୟକ । ତରଳ ଝାଡା ହେଉଥିବା ଶିଶୁ ପାଇଁ ଜଳଶୂନ୍ୟତା ଗୋଟିଏ ଜଟିଳ ସମସ୍ୟା । ଯଥେଷ୍ଟ ପରିମାଣର ତରଳ ପାନୀୟ ପିଇବା ଦ୍ଵାରା ଜଳଶୂନ୍ୟତା ରୋକାଯାଇ ପାରିବ ।
ଯଦି କିଛିଦିନ ଧରି ଶିଶୁ ଅସୁସ୍ଥ ରହେ ଏବଂ ତାକୁ ଭୋକ ନଲାଗେ , ତେବେ ଜଣେ ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟକର୍ମୀଙ୍କୁ ଦେଖାଇବା ଜରୁରୀ । ଅସୁସ୍ଥ ହେବାର ପୂର୍ବ ଓଜନ ଫେରି ନଆସିବା ଯାଏଁ ଶିଶୁ ପୂରାପୂରି ରୋଗମୁକ୍ତ ହୋଇନାହିଁ ବୋଲି ଧରିବାକୁ ହେବ ।
ଆଧାର :Unicef
Last Modified : 6/28/2020