ବିଲୁଆ ଏବଂ ସିଂହ

ଉପକ୍ରମ

ଗୋଟିଏ ଜଂଗଲରେ ମହାଚତୁରକ ନାମକ ଏକ ବିଲୁଆ ବାସ କରୁଥାଏ । ଥରେ ଜଂଗଲରେ ବୁଲୁଥିବା ସମୟରେ ଏକ ହାତୀକୁ ମରି ପଡିଥିବାର ଦେଖିଲା । ମଲା ହାତୀକୁ ଦେଖି ସେ ପ୍ରଥମେ ତାର ଚାରି ପାଖରେ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ବୁଲିଲା । ମଲା ହାତୀଟିର ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ତା’ର ଲୋଭ ହେଲା । କିନ୍ତୁ ସେ ହାତୀର ଟାଣ ଚମଡାକୁ ଫିଟାଇ ପାରିଲା ନାହିଁ । ଏହି ସମୟରେ ଏକ ସିଂହ ସେଠାରେ ଆସି ପହଁଚିଲା । ସିଂହକୁ ଦେଖି ନମସ୍କାର କରି କହିଲା, ‘ପ୍ରଭୁ’ ଆପଣ ଏ ଜଂଗଲର ମହାରାଜ । ମୁଁ ତ’ ଛାର ସେବକଟିଏ ମାତ୍ର । ଆପଣଙ୍କ ଭୋଜନ ନିମନ୍ତେ ମୁଁ ଏଠାରେ ଏହି ମହାହାତୀଟିକୁ ଜଗି ବସିଛି । ଆପଣତ ବର୍ତ୍ତମାନ ଏଠାକୁ ଆସି ଗଲେଣି । ତେଣୁ ପ୍ରଥମେ ଆପଣ ଏହାକୁ ଭୋଜନ କରନ୍ତୁ ।

ବର୍ଣ୍ଣନା

ବିଲୁଆର ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତିରେ ସିଂହ ମହାରାଜ ଖୁସି ହୋଇ ତାକୁ କହିଲେ, ‘ବତ୍ସ! ମୁଁ ଅନ୍ୟଦ୍ୱାରା ଶିକାରକରାଯାଇଥିବା ଜୀବକୁ ଭକ୍ଷଣ କରେ ନାହିଁ । ତେଣୁ ତୁମେ ଏହାକୁ ଭୋଜନ ରୂପେ ବ୍ୟବହାର କରିପାର । ସିଂହର ଏତାଦୃଶ କଥାଶୁଣି ଚତୁର ବିଲୁଆ କହିଲା, ‘ମହାରାଜ’, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କ ନିକଟରେ ଧନ୍ୟ । ପ୍ରକୃତରେ ଆପଣ ରାଜାର ସ୍ୱଭାବକୁ ବାଦ୍ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି । ବିଲୁଆର କଥା ଶୁଣି ସିଂହଟି ମନେ ମନେ କୃତ୍ୟ କୃତ୍ୟ ହୋଇ କିଛି ସମୟପରେ ଚାଲିଗଲା । ସିଂହ ଚାଲିଯିବା ପରେ ବିଲୁଆଟି ଶାନ୍ତିରେ ନିଶ୍ୱାସ ମାରିଲା । କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟପରେ ସେଠାରେ ଏକ ବାଘ ଆସି ପହଁଚିଲା । ବାଘକୁ କିପରି ସେ ସେଠାରେ ଘଉଡାଇବ ସେ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ଲାଗିଲା ।

ଚତୁରତାର ସହିତ ବାଘକୁ କହିଲା, ‘ମାମୁଁ’! ଏଠାରେ ଯେଉଁ ହାତୀଟାକୁ ମୁଁ ଜଗିବସିଛି ତାକୁ ପରା ମହାରାଜ ସିଂହ ମାରିଛନ୍ତି । ସେ ବର୍ତ୍ତମାନ ସ୍ନାନ ପାଇଁ ନଦୀକୁ ଯାଇଛନ୍ତି । ଯିବା ପୂର୍ବରୁ ମୋତେ କହିଛନ୍ତି, ଯଦି କୌଣସି ବାଘ ଆସି ମୋର ଶିକାରକୁ ଖାଏ, ତା’ହେଲେ ମୁଁ ବାଘ ବଂଶ ଲୋପ କରିଦେବି । ବିଲୁଆର କଥା ଶୁଣି ବାଘ ମନେ ମନେ ଡରିଗଲା । ଆଉ କୌଣସି କଥା ଚିନ୍ତା ନ କରି ସିଧା ଏକମୁହାଁ ହୋଇ ଧାଇଁଲା । ବାଘ ସିନା ଗଲା, କିଛି ସମୟପରେ ଏକ ଚିତାବାଘ ଆସି ସେଠାରେ ପହଁଚିଲା । ବିଲୁଆ ତାକୁ ଦେଖି ମନେମନେ ଏକ ଉପାୟ ଚିନ୍ତା କଲା । ବିଲୁଆ ଭାବିଲା ଚିତାର ତ’ ନଖ ଓ ଦାନ୍ତ ବେଶ୍ ଶକ୍ତ । ତେଣୁ ତାହାଦ୍ୱାରା କିଛି କାର୍ଯ୍ୟ ହାସଲ କରାଯାଇ ପାରିବ । ତେଣୁ ସେ ଚିତାକୁ କହିଲା, ‘ଭଣଜା’ କିରେ! ତୋର କ’ଣ ଏତେ ଦିନ ହେବ ଦେଖା ସାକ୍ଷାତ ନଥିଲା? ତୁ କ’ଣ ଆଉ ଏହି ଜଂଗଲରେ ରହୁନାହୁଁ କି? ମହାରାଜ ସିଂହ ମୋତେ ଏକ ଦାୟିତ୍ୱ ଦେଇ ଯାଇଛନ୍ତି । ସେ ଏଠାରେ ଏହି ହାତୀଟିକୁ ଶିକାର କରି ଗାଧୋଇବା ପାଇଁ ଯାଇଛନ୍ତି । ତୁ ତ ମୋର ଅତି ଆପଣାର । ମହାରାଜାଙ୍କର ଗାଧୋଇବା ସରିବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତୁ କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ହାତୀ ମାଂସ ଟିକେ ଖାଉନୁ । ଲୋଭୀ ଚିତାବାଘଟା ବି କିପରି ଚତୁର ବିଲୁଆର ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟ ବୁଝି ପାରନ୍ତା? ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ତା’ର ଶକ୍ତ ଦାନ୍ତ ଓ ନଖ ସାହାଯ୍ୟରେ ହାତୀ ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କଲା । ଠିକ୍ ମାଂସ ଖଣ୍ଡେ ପାଟିକୁ ନେଲାବେଳକୁ ଚତୁର ବିଲୁଆ ଚିତ୍କାର କଲା, ‘ଭଣଜାରେ ତୁରନ୍ତ ସ୍ଥାନ ଛାଡି ପଳା । ସିଂହ ମହାରାଜ ଆସିଗଲେ ।’ ବିଲୁଆର କଥା ଶୁଣି ଚିତାବାଘ କି ସେଠାରେ ରହେ । ସେ ସଂଗେ ସଂଗେ ଏକା ଡିଆଁକେ ସେ ଯାଗା ଛାଡି ଚାଲିଗଲା ।

ଚିତାବାଘ ଯିବାପରେ ବିଲୁଆ ମନ ଖୁସିରେ ହାତୀ ମାଂସ ଖାଇବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ଅଳ୍ପ ମାଂସ ଖାଇବା ପରେ ଆଉ ଏକ ବିଲୁଆ ମାଂସ ବାସନା ପାଇ ସେଠାରେ ଆସି ପହଁଚିଲା । ‘ମହାଚତୁରକ’ ସେହି ବିଲୁଆଟିକୁ ଦେଖି ମନେ ମନେ ରାଗି ଯାଇ ତାକୁ କିପରି ସେଠାରୁ ଘଉଡାଇବ ସେ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତାକଲା । ସଂଗେ ସଂଗେ ନିଜ ଶକ୍ତିର ପରାକ୍ରମ ଦେଖାଇବା ପାଇଁ ତା’ ସହିତ ଯୁଦ୍ଧ ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ଯୁଦ୍ଧରେ ସେ ବିଲୁଆଟିକୁ ପରାସ୍ତକରି ଖୁସିରେ ମାଂସ ଖାଇବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା ।

କାହାଣୀଟି କହିସାରି ମାଙ୍କଡ କହିଲା, ‘ରେ କୁମ୍ଭୀର’ ତେଣୁ ତୁମେ ତୁମ ସମାସ୍କନ୍ଧ କୁମ୍ଭୀର ସହିତ ଯୁଦ୍ଧ କରିବାକୁ ଯାଅ । ପୁରାଣ ଶାସ୍ତ୍ରରେ କୁହାଯାଇଛି ଗାଈଗୋରୁ ମାନଙ୍କଠାରୁ ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ, ବ୍ରାହ୍ମଣମାନଙ୍କ ଠାରୁ ତପଃ, ନାରୀମାନଙ୍କ ଠାରୁ ଚପଳତା ଓ ସ୍ୱଜାତିଠାରୁ ଭୟର ସମ୍ଭାବନା ଆଶା କରାଯାଏ । ଚିତ୍ରାଙ୍ଗ କୁକୁର କିପରି ନିଜ ଦେଶ ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଦେଶରେ ସ୍ୱଜାତି ଦ୍ୱାରା ଅସୁବିଧାର ସମ୍ମୁଖୀନ ହୋଇଥିଲା । କୁମ୍ଭୀର ସଂଗେ ସଂଗେ ସେହି କାହାଣୀ ଶୁଣିବା ପାଇଁ ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିବାରୁ ମାଙ୍କଡ କାହାଣୀ କହିବା ଆରମ୍ଭ କଲା ।

ଆଧାର:ଓଡିଆ ଗପ